Δεκατέσσερις θέσεις για την κρίση

1. Η οικονομική κρίση η οποία σοβεί στην Ελλάδα εδώ και πάνω από 10 χρόνια και η οποία τώρα εκδηλώθηκε, είναι απλώς το σύμπτωμα. Η ασθένεια, είναι το καθεστώς που εγκαθίδρυσε η μεταπολίτευση, ένα καθεστώς το οποίο η Ε.ΔΗ.Κ. καταγγέλλει με συνέπεια από την αρχή του.
2. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε πρόταση εξόδου, όταν θίγει μόνο το οικονομικό κομμάτι θα είναι λειψή. Δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης πρόταση εξόδου αν δεν απευθύνει τα ζητήματα της εύρυθμης λειτουργίας των θεσμών και της παιδείας των πολιτών.
3. Δια ταύτα, το πλαίσιο μέσα στο οποίο προτείνεται η όποια λύση, είναι σημαντικότερο από την ίδια τη λύση. Η λύση που προέκρινε η κυβέρνηση είναι άδικη ακριβώς διότι αποσκοπεί, όχι απλώς να παρατείνει, αλλά και να ισχυροποιήσει το παρόν σαθρό καθεστώς.
4. Μεταξύ της οριζόντιας διασποράς ενοχής και συλλογικής ευθύνης του “όλοι φταίμε” και του λαϊκίστικου καθησυχαστικού λόγου “ο λαός δε φταίει για τίποτα”, υπάρχει και η οδός της μεσότητας: στον καθένα αναλογεί το δικό του μερίδιο ευθύνης, από αμελητέο έως απόλυτο. Μια σκέτη όμως “ομολογία ενοχής” έχει ελάχιστη σημασία. Πραγματική αξία έχουν μόνο οι πράξεις που θα κάνει ο καθένας για να αναστρέψει την πορεία της πτώσης.
5. Πικρό, στερεότυπο, αλλά αληθινό πως κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Δε θα καλοπιάσουμε κανέναν “αγανακτισμένο” ο οποίος στις Ευρωεκλογές έκανε αντίσταση στο σύστημα απέχοντας στις παραλίες. Ούτε έχουμε καλό λόγο να πούμε γι” αυτόν ο οποίος μουτζώνει το κοινοβούλιο και τους βουλευτές που ο ίδιος ψήφισε. Την πρώτη μούτζα, θα έπρεπε να τη ρίξει στον εαυτό του διότι δεν αναζήτησε τους, έστω λίγους, έντιμους και ικανούς πολιτικούς οι οποίοι, ναι, υπήρχαν στα ψηφοδέλτια που πήρε. Δεν μπορούμε να ισοπεδώσουμε τους πολιτικούς.
6. Δε θα ισοπεδώσουμε όμως ούτε τους πολίτες. Διότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν λίγοι αγωνιστές οι οποίοι έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους. Δεν ξεχνάμε όμως πως υπάρχουν επίσης αρκετοί καιροσκόποι – που είναι το ίδιο το καθεστώς – και η πλειοψηφία των απαθών στη σιωπή της οποίας υπολογίζει το καθεστώς για να επιβιώσει. Αυτοί οι τελευταίοι, ακόμα και στα πλαίσια αυτής της ιδιότυπης δικτατορίας με κοινοβουλευτικό μανδύα, μπορούσαν και όφειλαν να έχουν αντισταθεί πολύ περισσότερο. Πως άλλωστε συνέβη η μεταπολίτευση να είναι το σταθερότερο πολιτικό σύστημα της πρόσφατης ιστορίας μας;
7. Επιμένουμε στην ευθύνη των πολιτών και όχι της πολιτικής ηγεσίας διότι πρέπει να γίνει αντιληπτό πως κανένας ηγέτης δεν πρόκειται να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Πραγματική έξοδο από τη συνολική κρίση θα φέρουν μόνο οι πολίτες όταν από αγανακτισμένοι μετατραπούν σε αποφασισμένοι να απαλλαχθούν από το καθεστώς που την έφερε.
8. Το καθεστώς της μεταπολίτευσης πλησιάζει στο τέλος του. Νομοτελειακά, είτε θα καταρρεύσει, είτε θα ανατραπεί. Κι αν προσδοκούμε χρόνια την πτώση του, εστιάζουμε με ψυχραιμία στην επόμενη μέρα, τη μέρα που θα κληθούμε να φτιάξουμε μια νέα Ελλάδα. Και για μας, προϋπόθεση μας νέας Ελλάδας είναι μια ριζοσπαστική αποκέντρωση: χωροταξική, οικονομική και, κυρίως, αποκέντρωση της εξουσίας.
9. Καλές οι λαϊκές συνελεύσεις, αλλά όταν αυτές μπορούν να άγονται και να φέρονται από ακροβολισμένους κομματικούς ζηλωτές “καλών προθέσεων”, δε μας ενδιαφέρουν. Εμείς επιδιώκουμε το διαρκές πολιτικό γίγνεσθαι, ανάμεσα σε ενεργούς πολίτες, σε πολιτικά ενεργές γειτονιές σε συνελεύσεις στις οποίες θα κυριαρχεί ο λόγος και όχι το θυμικό.
10. Πιστεύουμε στον πολίτη ο οποίος συμμετέχει, αποφασίζει, αλλά, πάνω από όλα, φέρει το βάρος της ευθύνης της απόφασής του, στον πολίτη που έχει συνέπεια λόγου και πράξεων. Όταν λέμε πως οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη, εννοούμε πως είμαστε προετοιμασμένοι να χάσουμε αυτά -τα ούτως ή άλλως λίγα – που έχουμε, προκειμένου τα παιδιά μας να έχουν ένα καλύτερο μέλλον.
11. Χρειαζόμαστε την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών. Θέλουμε αυτούς που ζητούν μια κοινωνία όπου καθένας θα κερδίζει μια αξιοπρεπή διαβίωση, με μόχθο, χωρίς εκμετάλλευση κι όχι εκείνους που φιλοδοξούν να μπουν στην κλίκα των λίγων που κερδίζουν εις βάρος των πολλών.
12. Η Ελλάδα έχει σπουδαία συγκριτικά πλεονεκτήματα:η γεωγραφική της θέση, η μεγάλη ακτογραμμή, το κλίμα, οι φυσικοί πόροι, με την κατάλληλη αξιοποίησή τους μπορούν να εξασφαλίσουν στο λαό της ένα ζηλευτό επίπεδο διαβίωσης. Δεν ξεχνάμε ποτέ όμως ότι η αποκέντρωση κι η αλληλεγγύη είναι προϋποθέσεις εκ των ουκ άνευ για την αξιοποίησή τους.
13. Πιστεύουμε στη διακήρυξη της Γαλλικής Επανάστασης η οποία ακόμα και σήμερα, παραμένει απραγματοποίητη: Ελευθερία – Ισότητα – Αδελφότητα. Ελευθερία δε γίνεται να υπάρξει χωρίς ισότητα κι η ισότητα είναι ανώφελη χωρίς ελευθερία. Και οι δυο τους μαζί όμως δε θα χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο αν δε συμπληρωθούν από την Αδελφότητα μεταξύ των πολιτών.
14. Δε μας αρκεί μια απλή έξοδος από την οικονομική κρίση. Θέλουμε να κοιτάξουμε πέρα και ψηλά, να κάνουμε πραγματικότητα το διαχρονικό όραμα για την Ελλάδα που ξεκινά από τους πρώτους διαφωτιστές, περνά από τον Καποδίστρια, το Βενιζέλο, τον Παναγούλη και παραμένει ζωντανό ως τις μέρες μας: μια Ελλάδα αυτόφωτη, μέρος της Ευρώπης, των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της ευρύτερης περιοχής, με δική της, διακριτή ταυτότητα, λίκνο των γραμμάτων, των τεχνών και της επιστήμης, στην οποία τα παιδιά της, θα δημιουργούν και θα προοδεύουν. Κι αν είναι μακρύς ο δρόμος, σημασία έχει το πρώτο βήμα.

Να το κάνουμε.