Διαπρεπής Έλληνας πολιτικός από την Πάτρα, διατέλεσε νομάρχης Λέσβου το 1915, Γενικός Διοικητής Λέσβου, Χίου και νήσων αιγαίου Πελάγους το 1916-1920, Υπουργός Εσωτερικών το 1923 και Υπουργός της εθνικής Παιδείας το 1930, στην Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου ως Υπουργός και Αντιπρόεδρος.
Διακρίθηκε για το ανορθωτικό του έργο με την ίδρυση διδακτηρίων και την αναμόρφωση της Παιδείας.
Ίδρυσε το Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.
Επί Κυβερνήσεως, της 4ης Αυγούστου, του Ι. Μεταξά εξορίστηκε στα Κύθηρα και Άνδρο.
Το 1942 έλαβε μέρος στην Εθνική αντίσταση και φυλακίστηκε υπό των Ιταλών το 1942.
Το 1944 διέφυγε στη Μέση ανατολή και σχημάτισε Κυβέρνηση Εθνικής Ενώσεως.
Επανήλθε στην Ελλάδα ως Πρωθυπουργός της απελευθερώσεως.
Έλαβε μέρος αργότερα σε διάφορες Κυβερνήσεις.
Το 1961 έγινε αρχηγός της ενωμένης Εθνικόφρονης αντιπολιτεύσεως υπό την ονομασία «Ένωση Κέντρου».
Στις εκλογές στις 16 Φεβρουαρίου 1964 έλαβε μεγάλη πλειοψηφία, 52,8% και σχημάτισε Κυβέρνηση.
Στις 15 Ιουλίου 1965, αφού διαφώνησε με το βασιλιά, παραιτήθηκε, στις 21 Απριλίου συνελήφθηκε από τους πραξικοπηματίες αξιωματικούς και μεταφέρθηκε στους στρατώνες του Γουδί. Από τις φυλακίσεις και ταλαιπωρίες προσβλήθηκε από καρδιακό νόσημα και απεβίωσε στις 3 Νοεμβρίου 1968.
Η κηδεία του έδωσε την ευκαιρία στον Ελληνικό λαό να εκδηλώσει την αντίθεση και το μίσος του κατά της δικτατορίας.
Ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε ένας από τους ευφραδέστερους ρήτορες του Ελληνικού Κοινοβουλίου και φημιζόταν για την καλλιέπεια του λόγου του.
Πρόσφατα σχόλια