Ο Σοφοκλής Ε. Βενιζέλος γεννήθηκε στα Χανιά στις 3 Νοεμβρίου 1894 δευτερότοκος γιος του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου.
Το 1911 έγινε δεκτός στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ΄όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του Πυροβολικού. Το 1920 παραιτήθηκε από τον Στρατό, για να εκλεγεί για πρώτη φορά Βουλευτής Χανίων στις μοιραίες εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Ακολουθεί τον Εθνάρχη στην αυτοεξορία του στην Νίκαια της Γαλλίας μετά την ήττα.
Με την επάνοδο Βενιζέλου το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ο Σοφοκλής Βενιζέλος επανέρχεται στο στράτευμα και τοποθετείται στρατιωτικός ακόλουθος στο Παρίσι, όπου και παραμένει για οκτώ χρόνια και αποστρατεύεται με το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Το 1936 μετά τον θάνατο του Εθνάρχη εκλέγεται στην διοικούσα επιτροπή του Κόμματος των Φιλελευθέρων.
Ζητά από το δικτάτορα Μεταξά να πολεμήσει το 1940 και του το αρνούνται.
Ακολουθεί την εξόριστη Ελληνική Κυβέρνηση στην Αίγυπτο.
Στις 7 Μαϊου του 1943 αναλαμβάνει το Υπουργείο των Ναυτικών στην εξόριστη κυβέρνηση Εμμανουήλ Τσουδερού.
Στις 7 Απριλίου 1944 αναλαμβάνει Πρωθυπουργός της εξόριστης Κυβέρνησης, όταν μετά την εκδήλωση του κινήματος του ναυτικού στη Μέση Ανατολή παραιτείται ο Εμμανουήλ Τσουδερός. Αντιμετωπίζει το κίνημα αλλά υποχρεώνεται σε παραίτηση δώδεκα ημέρες αργότερα στις 26 Απριλίου 1944.
Στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του Γεωργίου Παπανδρέου, που ακολουθεί, παραμένει ως Αντιπρόεδρος έως τον Αύγουστο του 1944.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1944, ο Σοφοκλής Βενιζέλος συμμετείχε στην τελευταία εξόριστη κυβέρνηση εθνικής ενότητας, στην οποία συμμετείχαν και έξι υπουργοί της «κυβέρνησης του βουνού» (ΠΕΕΑ).
Στις 30 Αυγούστου του 1945 ανακηρύσσεται Υπαρχηγός των Φιλελευθέρων, με αρχηγό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Τον Φεβρουάριο του 1946, το Κόμμα των Φιλελευθέρων διασπάται και ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναλαμβάνει την ηγεσία του Κόμματος των Βενιζελικών Φιλελευθέρων.
Στις εκλογές του Μαρτίου 1946 πολιτεύεται με την Εθνική Πολιτική Ένωση, συνυποψήφιος με τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Τον Απρίλιο του 1946 αναλαμβάνει Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην ολιγοήμερη κυβέρνηση του Παναγιώτη Πουλίτσα, από την οποία παραιτήθηκε μαζί με τον Παπανδρέουκαι τον Κανελλόπουλο, επειδή οι τρεις τους διαφώνησαν με την πρόθεση της κυβέρνησης να επισπεύσει το δημοψήφισμα για την επαναφορά της βασιλείας.
Οι Φιλελεύθεροι επανενώνονται το 1947 και ο Σοφοκλής Βενιζέλος γίνεται εκ νέου Υπαρχηγός και κατόπιν Αρχηγός του κόμματος τον Νοέμβριο του 1948.
Από τον Αύγουστο του 1950 έως τον Οκτώβριο του 1951, ο Σοφοκλής Βενιζέλος σχημάτισε τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις, αρχικά σε συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, και κατόπιν σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπαπνδρέου και τον Νικόλαο Πλαστήρα, ως Πρωθυπουργός και υπουργός Εξωτερικών.
Γίνεται Αντιπρόεδρος και Υπουργός των Εξωτερικών στην κυβέρνηση Πλαστήρα από το 1951 έως και το 1952. Αναπληρώνει τον Πρωθυπουργό Πλαστήρα μετά την ασθένειά του από τις 11 Μαρτίου του 1952. Κατά την περίοδο αυτή, διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, αποδέχεται την συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο της Κορέας μετά από πρόσκληση του ΟΗΕ, και δίνει το δικαίωμα του Εκλέγειν και Εκλέγεσθαι και στις γυναίκες (Νόμος 2159/1952).
Μετά την ήττα των Φιλελευθέρων στις εκλογές του 1952 από τον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου, ο Σοφοκλής Βενιζέλος αποσύρεται προσωρινά από την πολιτική, αλλά λίγο αργότερα ιδρύει την Φιλελεύθερη Δημοκρατική Ένωση (ΦΔΕ).
Στις εκλογές του 1956 η ΦΔΕ στα πλαίσια της Δημοκρατική Ένωσης υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου εξέλεξε 46 Βουλευτές, και ο ίδιος ο Σοφοκλής Βενιζέλος εκλέχθηκε Βουλευτής Δωδεκανήσων.
Το 1958 κατέρχεται στις εκλογές σε συνεργασία με τον Γεώργιο Παπανδρέου, με τον οποίο ιδρύουν από κοινού την Ένωση Κέντρου το 1961. Μετά τις εκλογές Βίας και Νοθείας του 1961 συμμετέχει ενεργά στον Ανένδοτο Αγώνα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.
Μετά την εκλογική νίκη της Ενώσεως Κέντρου στις 3 Νοεμβρίου του 1963, αναλαμβάνει Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου και Υπουργός των Εξωτερικών.
Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964, κατά την οποία η Ένωση Κέντρου κέρδισε την απόλυτη πλειοψηφία, ο Σοφοκλής Βενιζέλος πέθανε από καρδιακή προσβολή πάνω στο επιβατικό πλοίο «Ελλάς», το οποίο έπλεε από τα Χανιά στον Πειραιά.
Τάφηκε στο Ακρωτήρι Χανίων δίπλα στον πατέρα του, ενώ ολόκληρη η Κρήτη είχε βυθιστεί στο πένθος. Στην κηδεία του τον ασθενούντα Βασιλέα Παύλο εκπροσώπησε ο διάδοχος τότε Κωνσταντίνος.
Πρόσφατα σχόλια