Αγαπημένο θέμα κάθε χρόνο αυτό των παρελάσεων. Στις μέρες του Μνημονίου όμως απέκτησε χαρακτήρα αντιστασιακής πράξης. Δίκαιη η αγανάκτηση του κόσμου και σωστή η απαξίωση με κάθε τρόπο των ανάξιων «εκπροσώπων»…
Με την τιμή όμως τι γίνεται;
Ας αποφύγουμε τη σύγχυση, άλλο πράγμα η απαξίωση του σημερινού πολιτικού προσωπικού και άλλο η τιμή στην ιστορική μνήμη. Όπως σοφά είπε ο Μανώλης Γλέζος πρέπει να καταργηθεί η απόδοση τιμών στους επισήμους, ειδικά όταν είναι ανάξιοι του τίτλου τους. Είναι πράγματι ιεροσυλία οι πολιτικοί να έχουν την πλάτη τους στον Άγνωστο Στρατιώτη και αντί οι μαθητές και ο στρατός να αποδίδουν τιμές στους Ήρωες, να τις αποδίδουν στους αργυρώνητους…
Υπάρχουν και εκείνοι που επικαλούνται τον Μεταξά και ότι έτσι έχουμε στρατικοποίηση της νεολαίας. Η θεσμοθέτηση της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου έγινε από τον Όθωνα δεκαετίες πριν τον Μεταξά και εκτός αυτού υπάρχουν πληροφορίες για περιπτώσεις παρελάσεων μαθητών σε εορταστικές εκδηλώσεις πριν το ’36. Αλλά ας μιλήσουμε με τις εμπειρίες μας, υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που πιστεύει ότι αυξήθηκε ο ζήλος να πάμε φαντάροι επειδή παρελάσαμε; Αστειότητες, ήταν απλά μια όμορφη σχόλη, χαρά όταν ήμασταν μικροί, ανάπαυση όσο μεγαλώναμε, ένα πανηγυράκι όπως πάντα στήνουμε με κάθε ευκαιρία…
Από την άλλη πλευρά σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου γίνονται στρατιωτικές παρελάσεις με διάφορες αφορμές, οπότε δεν είναι κάποια ελληνική ιδιαιτερότητα. Εκείνο όμως που είναι ιδιαίτερο είναι ότι στην Ελλάδα έχουμε τον εορτασμό της έναρξης και όχι της λήξης ενός αγώνα. Αυτό σηματοδοτεί και την φιλοσοφία μας, δεν αγωνιζόμαστε μόνο για την Νίκη, αλλά και για το δίκαιο του αγώνα, ακόμα και όταν η νίκη είναι αδύνατη!
Αντί όλων των μεγαλοστομιών ας δούμε καλλίτερα πως θα κάνουμε το μάθημα της Ιστορίας λιγότερο μισητό στα παιδιά και έτσι θα έχουμε πολλά περισσότερα να κερδίσουμε…
Πρόσφατα σχόλια