admin
Ιαν 012021
Νοε 162020
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) έχει ως προτεραιότητα την ενωτική διοργάνωση εκδηλώσεων εθνικών επετείων, θεωρώντας τέτοια και αυτή του ξεσηκωμού των φοιτητών του Πολυτεχνείου το 1973 για Ελευθερία και Δημοκρατία.
Στο σημείο αδιεξόδου όπου έχει φτάσει ο δημόσιος διάλογος εν μέσω πανδημίας απαγορευτικής για συνωστισμούς, φαίνεται πως η διέξοδος θα μπορούσε να προέλθει από τη μνημόνευση της ιστορικής ημέρας με την ανάρτηση της Γαλανόλευκης στα μπαλκόνια των σπιτιών, όπως συμβαίνει και στις άλλες επετείους.
Η κοινή λογική και η ιστορική μνήμη συνηγορούν προς την επιλογή αυτή, αφού η σημαία στο μπαλκόνι για το Πολυτεχνείο
• παραπέμπει σε εθνική επέτειο
• παραπέμπει στη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου που ηγείται της καθιερωμένης πορείας
• αποτελεί σύμβολο Ελευθερίας
• μας ενώνει υπερβαίνοντας τους συνήθεις διχασμούς μας
• υπενθυμίζει την απόθεση σημαίας επί της σορού νεκρών Ηρώων.
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου του Αλέκου Παναγούλη, του Κώστα Γεωργάκη και άλλων αντιδικτατορικών ηρώων, καλεί τον πολιτικό κόσμο της χώρας σε ενωτική απόδοση τιμής σε αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να είναι η διαφωνία δικαίωμα και η σύνθεση ύψιστο επίτευγμα των πολιτών και του πολιτεύματος.
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Ένας πρόεδρος που συγκέντρωνε τα χειρότερα χαρακτηριστικά των προηγούμενων 44, διαφθορά, επικίνδυνη εγωπάθεια, ηλιθιότητα, ρατσισμός, γραφικότητα, ανεπάρκεια, αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, διχασμός, έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς, στήριξη δικτατόρων.
Εάν πράγματι τελείωσε ο εφιάλτης και δεν ανατραπεί η λαϊκή βούληση στο Ανώτατο Δικαστήριο, θα χρειαστεί πολύς κόπος για να επανέλθει η Αμερική στην πρότερη θέση της.
Εάν μελετήσει κανείς τα αποτελέσματα θα δει ότι πέρα από τις μεγάλες πόλεις και τις κοσμοπολίτικες ακτές η λογική τραμπ επικρατεί στις ΗΠΑ.
Εκεί που λέγαμε ότι ο Μπους ήταν μια θλιβερή παρένθεση, ίσως διαπιστώσουμε ότι ο Ομπάμα ήταν μια αναλαμπή.
Για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, αλλά και εμείς στην Ευρώπη, αντιμετωπίζαμε τη λαϊκίστικη, θρησκόληπτη, συνωμοσιολογική ακροδεξιά ως μια γραφικότητα που δεν μας φόβιζε, που καταφέρναμε την τελευταία στιγμή περιφέροντας στα τείχη τις εικόνες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας να την κατανικούμε.
Ξυπνήσαμε ένα πρωί όμως και ο Κόσμος είχε γεμίσει από Τραμπ, Μπολονσάρου, Τζόνσον, Καζίνσκι και Ούρμπαν.
Εάν αυτό που συνέβη με τον Τραμπ δεν τρόμαξε τους Δημοκράτες του Κόσμου, δεν ξέρω τι μπορεί να μας θυμίσει τα καθήκοντά μας ως Πολίτες.
Το κίνημα που προσπαθεί να οργανώσει ο Μπέρνυ Σάντερς εντός του Δημοκρατικού Κόμματος είναι η ενδεδειγμένη λύση και για την εδώ πλευρά του Ατλαντικού.
Δεν μπορούμε να καθόμαστε άλλο με σταυρωμένα χέρια, πρέπει να ξανακερδίσουμε τις καρδιές αυτών των ανθρώπων και αυτό θα γίνει αν μπορούμε να διατυπώσουμε ένα προοδευτικό όραμα για το μέλλον, μια οδό ευδαιμονίας και ολοκλήρωσης όπως προσέφερε η Σοσιαλδημοκρατία τον περασμένο αιώνα.
Αλλά τα κουλούρια πρέπει να είναι φρέσκα, πετάμε από το παρελθόν την σκουριά και κρατάμε την φλόγα, και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την θωράκιση της Δημοκρατίας, την υπόμνηση ότι η λέξη πολιτική βγαίνει από το Πολίτης και όχι το πολιτικός, από το πρωτείο της πολιτικής έναντι της οικονομίας από τον αναστοχασμό της λέξης Αλληλεγγύη.
Αν όλα αυτά σας ακούγονται αδιάφορα τότε το «βυζαντινόν» και οι ελοχίμ σας περιμένουν, στην υγειά σας και καλή τύχη…
Ξεκίνησε από τα μικράτα του στην ΕΔΗΝ και τους Ανένδοτους αγώνες της Ένωσης Κέντρου για Δημοκρατία και Ελευθερία και συνέχισε παλι μέσα από την Ένωση Κέντρου-ΕΔΗΝ Γερμανιας την περίοδο της χούντας.
Γνώρισα τον Νεοκλή αρκετα νέος, στις τακτικές συναντήσεις των παλαιών ΕΔΗΝιτων και Συναγωνιστών του Αλέκου Παναγούλη. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος στην παρέα και κυρίως ένα κοφτερό συνδυαστικό μυαλό στις αναλύσεις και τις κρίσεις των γεγονότων. Ανέλυε όσο κανεις το γερμανικό κατεστημένο και την εξωτερική πολιτική της Γερμανιας. Κυρίως όμως ήταν ειλικρινής και δεν χάιδευε αυτιά ακόμα κ αν ήταν να γίνει δυσάρεστος. Ήταν δε από τους πρώτους σε ιδέες για ακτιβιστική δράση ακόμα κ με κίνδυνο, όπως όταν καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά στη χρυσή αυγή και την θυροκολλήσαμε στα γραφεία της.
Τα τελευταία χρόνια τον είχαν κεντρίσει οι ιδέες για άμεση Δημοκρατία, για κληρωτούς και ανακλητότητα στα δημόσια πρόσωπα, θέσεις που υποστηρίξαμε και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα.
Με πολύ κέφι μας έλεγε για το τριαδικό σύστημα, σε κάθε συνεδρίαση πρότεινε την ευθύνη ο καθένας μας να φέρει δυο ακόμα συνομιλητές και όταν έφταναν στον αριθμό 21 ήταν μια ολοκληρωμένη ομάδα που μπορούσε να συνεχίσει μόνη της αμεσοδημοκρατικά την πορεία της, χωρίς προέδρους και όργανα. Το πρώτο σκέλος το θυμόταν από τα χρόνια της ΕΔΗΝ ως οργανωτική παρότρυνση του Γέρου.
Είναι σκληρό να χάνεις έναν άνθρωπο που αγαπάς, που μοιράζεσαι ιδέες, αγώνες και ένα ποτήρι κρασί. Ο Νεοκλής έζησε όπως ήθελε και λίγοι άνθρωποι το έχουν πετύχει αυτό χωρίς να είναι από τζάκι. Έφυγε αφήνοντας πίσω πολλούς ανθρώπους που τον αγαπούσαμε και τον σεβόμασταν για τον λόγο και τις ιδέες του.
Καλό ταξίδι Νεοκλή θα μας λείψουν όλα και κυρίως το χαμόγελο σου που γέμιζε το χώρο!
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και εκπλήξεων στο κοντινό μέλλον, θα πρότεινα στην Κυβέρνηση να επιτύχει την ψήφιση αυστηρών κυρώσεων οι οποίες θα ενεργοποιηθούν αυτόματα σε περίπτωση νέων τουρκικών παραβιάσεων.
Το να μην ψηφιστούν κυρώσεις και να υπάρξουν νέες προκλήσεις στο άμεσο μέλλον, μπορεί να είναι μόνον έργο ηλιθίων ή επικίνδυνων για τα εθνικά συμφέροντα κυβερνώντων!
Ο κ. Κυρανάκης, που τον κράζουν όλοι τελευταία, έχει στην πραγματικότητα δίκιο. Ο κόσμος όντως δεν ψάχνει σε κατάλληλες ιστοσελίδες για δουλειά.
Θα κάνουμε λοιπόν την αρχή για να βοηθήσουμε όσους νέους Έλληνες έχουν πρόβλημα στην εύρεση εργασίας με τα παρακάτω δύο λινκ:
1)Ιστοσελίδα για εύρεση εργασίας για νέους κάτω των 30:
2) Και για νέους που είναι ακόμα φοιτητές αλλά σκέφτονται την επαγγελματική τους αποκατάσταση:
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Η 3η του Σεπτέμβρη ή αλλιώς η περονοποίηση (ως ο ευγενέστερος δυνατός χαρακτηρισμός) της Ελλάδας.
Γεμίζει και φέτος το χρονολόγιο για την επέτειο ίδρυσης του προσωποπαγούς αρχηγικού κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1974.
Θα αποφύγω να πω αναλυτικά τη γνώμη μου για τον Ανδρέα ή το κίνημά του και τα όσα επέφεραν στη Χώρα μας.
Θα προκύψει μέσα από τα λόγια δύο μέγιστων προσωπικοτήτων της Δημοκρατικής Παράταξης, όπως μας τα μεταφέρουν τρία εν ζωή πρόσωπα, τα δύο εκ των οποίων ήταν προβεβλημένα στελέχη του ανδρεϊκού κινήματος.
1. Γεώργιος Παπανδρέου ηγέτης της Δημοκρατικής Παράταξης, Γέρος της Δημοκρατίας: Όταν διάβασε το περιοδικό «Νέοι Δρόμοι» που εξέδιδε ο Ανδρέας του είπε «Αυτά, παιδί μου Ανδρέα, δεν είναι νέοι δρόμοι, είναι στραβοί δρόμοι…»
πηγή: Φοίβος Ιωαννίδης «Μια ζωή γεμάτη» σελ. 190
2. Γεώργιος Παπανδρέου και πάλι για τον ρόλο του Ανδρέα στην Ένωση Κέντρου, τον παρομοίασε με τις πράξεις τις αριθμητικής: «Ο Ανδρέας προσθέτει προβλήματα, αφαιρεί ψήφους, διαιρεί το κόμμα και πολλαπλασιάζει τους εχθρούς του».
πηγή: Πολλές μαρτυρίες, επικαλούμαι το αγαπημένο παιδί του Γέρου τον Γιώργο Ψαρόπουλο.
3. Αλέκος Παναγούλης: Όπως εμείς καλά γνωρίζουμε, αλλά μας μαρτυρά το στέλεχος του ΠΑΚ και κατόπιν μέλος της ΚΕ του Πασοκ Γιώργος Παπαγιαννόπουλος έτρεχαν και δεν έφταναν για να αντιμετωπίσουν τις εντυπώσεις που άφησε η έκκληση του Αλέκου Παναγούλη Βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, Αγωνιστή της Δημοκρατίας και αντιπροέδρου της Νεολαίας της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, στο Συνέδριο του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος το 1975, να βοηθήσουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει τον νέο Μουσολίνι Ανδρέα Παπανδρέου…
Η ιστορική γνώση είναι δύναμη, τα συμπεράσματα δικά σας…
Υ.Γ. Στην φώτο ο Ανδρέας στα έδρανα της Αριστεράς στη Βουλή όπου πάντα πίστευε ότι ανήκει αυτός και το κίνημά του…
Αυγ 302020
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Σήμερα ακόμα 25 Τούρκοι ζήτησαν πολιτικό Άσυλο στην Πατρίδα μας.
Όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω κανείς εχέφρων Έλληνας δεν έχει ζητήσει πολιτικό Άσυλο σε άλλη χώρα του Κόσμου.
Αδυνατώ να κατανοήσω την ανάγκη διαλόγου με ένα καθεστώς που οδηγεί τους πολίτες του στην αναζήτηση πολιτικού Ασύλου σε άλλες χώρες.
Η ανησυχία μας δεν πρέπει να είναι ο διάλογος με τον Ερντογάν, όσο η επίδειξη της δύναμης που θα τον κάνει να καταλάβει ότι τυχόν αντιπαράθεση με την Ελλάδα μπορεί να οδηγήσει σε πτώση το φασιστικό καθεστώς του.
Η δική μας επιδίωξη ως δημοκρατική Χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα πρέπει να είναι να βοηθήσουμε τους λαούς της γείτονος σε μια πορεία για την Αυτοδιάθεσή τους.
Μόνιμη και διαρκής Ειρήνη μπορεί να υπάρξει μόνο με δημοκρατικούς και ελεύθερους γείτονες.
Αυγ 242020
Θα ήταν φαιδρό, εάν δεν ήταν τραγικό, αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα και μάλιστα ενόσω η γείτων Τουρκία δοκιμάζει πεισματικά το επίπεδο αποτελεσματικότητας της εθνικής μας άμυνας.
Τρία κόμματα (μεταξύ των οποίων το κυβερνητικό) να ενδιαφέρονται ενεργά για εκδηλώσεις απόδοσης τιμής σε πρόσωπα ή και να έχουν αναλάβει πρωτοβουλίες μνημόνευσης γεγονότων που αναφέρονται στον εμφύλιο πόλεμο, σε επίπεδο κορυφής ή έστω σε επίπεδο νεολαίας.
Άραγε δεν γνωρίζουν ότι άλλη μια φορά στη νεότερη ιστορία μας επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την παρανοϊκή πολυτέλεια ενός εμφυλίου πολέμου (κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο) ή εφησυχάζουν θεωρώντας ότι θα σπεύσουν πάλι οι ευρωπαϊκοί στόλοι σε βοήθειά μας;
Αιδώς και έλεος και μνήμη: Στο βουνό δεν υπήρξαν νικητές. Από τον Γράμμο γκρεμιστήκαμε όλοι μαζί ανεξαιρέτως.
Μαζί μας γκρεμίστηκαν και οι στίχοι του εθνικού ποιητή:
«Εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά».
Αιδώς, έλεος, μνήμη.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Επώνυμοι και μη μνημονεύουν δημοσίως την επέτειο σε social -και μη- media. Μία από τις μνημονεύσεις και αυτή (η τιμητική) του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια.
Τιμά το εξέχον στέλεχος της Δεξιάς, η παραδοχή του μεγαλείου του ιστορικού ηγέτη της αντίπαλης παράταξης.
Δέον ωστόσο θα ήταν να αποφεύγεται οποιαδήποτε πολιτική επακούμβηση του διπλωματικού και εν γένει μεγαλείου του μοναδικού Εθνάρχη, από κληρονόμους των σφοδρών πολεμίων του.
Πρόσφατα σχόλια