(κοινή ανακοίνωση της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου & της κοινωνίας αξιών)

Το ΣτΕ με την απόφασή που έλαβε τήρησε την Συνταγματική νομιμότητα και ελπίζουμε να έβαλε φρένο στην επιχειρούμενη απαξίωση του Συντάγματος και της Δικαιοσύνης.

Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) και η “κοινωνία αξιών” παραμένουν συνεπείς με την θέση τους για ανεξαρτησία των εξουσιών και αποφεύγουν να τοποθετούνται για τις ενέργειες της Δικαιοσύνης ώστε να αποφασίζει ανεξάρτητη και ανεπηρέαστη.

Ειδικά για την περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών και του διαγωνισμού που έγινε μας δημιουργούνται αμφιβολίες για την ανεμπόδιστη απόφαση των λειτουργών της αφού:
– Οι αιτήσεις ακυρώσεως των τηλεοπτικών σταθμών είχαν δικαστεί από τις 30 Ιουνίου και 4 Ιουλίου. Παρά το γεγονός ότι υπήρχε επαρκέστατος χρόνος από τότε, ο πρόεδρος του ΣτΕ κ. Σακελλαρίου απέφυγε να ορίσει τη σύσκεψη της ολομέλειας έγκαιρα για την συνταγματικότητα των διαδικασιών για τις τηλεοπτικές άδεις και πριν διεξαχθεί ο διαγωνισμός, όπως με βάση την καλή λειτουργία της δικαιοσύνης όφειλε να επιδιώξει.
– Ως αποτέλεσμα ο διαγωνισμός που διεξήχθη αμφισβητείται στην πράξη και έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα που προκαλούν αμφιβολίες για την νομιμότητα και σημαντικές δυσλειτουργίες σε όλο το πεδίο των ΜΜΕ .
– Ο πρόεδρος του ΣτΕ με πρόσφατη απόφασή του (30/9/2016) προέβη και σε ματαίωση της σύσκεψης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες, επικαλούμενος ως αιτιολογία τις “δημόσιες τοποθετήσεις και εκδηλώσεις… που …επιχειρούν να διαμορφώσουν κλίμα”.

H Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου και η κοινωνία αξιών, χαιρετίζουμε την έναρξη των συναντήσεων των ηγετών των χωρών του Νότου που έγινε στην Αθήνα, ως μία από τις σημαντικότερες πρωτοβουλίες για την εξισορρόπηση των Ευρωπαϊκών πολιτικών που χειραγωγούνται από το Λόμπι του Ευρωπαϊκού Βορρά.

Αποδοκιμάζουμε τις δηλώσεις του Σόϊμπλε καθώς και πολλών Βορειοευρωπαίων παραγόντων που κατακρίνουν την έναρξη αυτών των συναντήσεων.

Ο Πρωθυπουργός στην ομιλία του, πρότεινε την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας με 200 βουλευτές από την Βουλή και εάν αποτύχουν να γίνει άμεση εκλογή από τον λαό.

Η πρόταση Τσίπρα ενδύεται ψευδώς με τον μανδύα της λαϊκής βούλησης και λαϊκής κυριαρχίας και δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία παρελκυστική προσπάθεια χειραγώγησης της λαϊκής συμμετοχής.

Συγκεκριμένα:
1. Τους υποψήφιους Προέδρους τους προτείνουν τα κόμματα, με κομματικά κριτήρια, και η Βουλή ψηφίζει επίσης κομματικά. Συνεπώς θα είναι εξαιρετικά αδύνατον να μπορεί ο υποψήφιος των κομμάτων, ειδικά στις μέρες μας, να πάρει 200 ψήφους.
2. Άρα η κατάληξη θα είναι σχεδόν μόνιμα, η προσφυγή στην λαϊκή ψήφο. Και εκεί ο λαός θα κληθεί να αποφασίσει, χωρίς ενημέρωση και πλουραλισμό στις επιλογές .
3. Δηλαδή δεν θα κληθεί να ψηφίσει μεταξύ διαφόρων προσωπικοτήτων που έθεσαν ανεξάρτητα υποψηφιότητα, έκαναν προεκλογικό αγώνα, μίλησαν στον κόσμο και οι ψηφοφόροι ενημερώθηκαν για αυτούς, αλλά μεταξύ των δύο επικρατέστερων κομματικών υποψηφίων. Σε περίπτωση δε που κάποιος υποψήφιος έχει ήδη πάρει την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική διαδικασία, θα έχει και προφανές πλεονέκτημα και στην λαϊκή ψηφοφορία.
4. Η όλη διαδικασία καταφανώς έχει ως στόχο την χειραγώγηση της λαϊκής ψήφου.

Επίσης ας σκεφθούμε για τα παρακάτω:
1. Θα κάνει ο υποψήφιος Πρόεδρος προεκλογική εκστρατεία; και αν ναι θα κάνει ο ίδιος ή το κόμμα που τον προτείνει;
2. Η συνολική διαδικασία θα αυξήσει τα εκλογικά έξοδα, καθιστώντας όλη την διαδικασία μεγάλου κόστους.
3. Πως θα διασφαλισθεί ότι η ενδεχόμενη εκλογή του προτεινομένου υποψηφίου από την αντιπολίτευση, δεν θα χρησιμοποιηθεί καιροσκοπικά για να αμφισβητηθεί η κυβέρνηση, με αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα για την χώρα;
4. Ο εκλεγμένος από τον λαό Πρόεδρος θα αποκτήσει μεγαλύτερο κύρος από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με το επίπλαστο δεδομένο ότι θα εκφράζει πάνω από το 50% του χειραγωγημένου εκλογικού σώματος, με δυνητικά συγκρουσιακά αποτελέσματα.

Δηλαδή πέραν της αύξησης του κόστους λειτουργίας της Δημοκρατίας, η πρόταση Τσίπρα εισάγει επιπλέον στοιχεία παθογένειας στο ήδη παθογενές πολιτικό μας σύστημα, αντί να διορθώνει τα υπάρχοντα, με ένα αδιαμόρφωτο υβρίδιο μεταξύ Προεδρευομένης και δυνάμει Προεδρικής Δημοκρατίας.

Εάν δε η εκλογή από τον λαό συνεπάγεται και μετάπτωση σε Προεδρική Δημοκρατία (κάτι που θα απαιτούσε Συντακτική Εθνοσυνέλευση), τότε εξαλείφεται η ασφαλιστική δικλείδα που υπάρχει σήμερα, να είναι ο ανώτατος θεσμός του Προέδρου η ασφαλιστική δικλείδα της λειτουργίας του πολιτεύματος και της Συνταγματικής συνέπειας στη διακυβέρνηση της χώρας και συγκεντρώνεται επικίνδυνα όλη η ισχύς στα χέρια ενός ανθρώπου.

Στο επιχείρημα ότι σε άλλες χώρες και ιδιαίτερα στην Αμερική ο θεσμός της Προεδρικής Δημοκρατίας λειτουργεί καλά, επισημαίνουμε ότι το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας είναι τελείως διαφορετικό με αυτό στη χώρας μας
1. Στις ΗΠΑ οι πολίτες δεν ψηφίζουν κόμμα αλλά πρόσωπο και όχι άμεσα αλλά μέσω των εκλεκτόρων. Όσα πρόσωπα θέλουν βάζουν υποψηφιότητα και τα κόμματα καλούνται να υποστηρίξουν κάποιο (σημειωτέον, υπάρχει η στρεβλή αντίληψη στην Ελλάδα ότι υπάρχουν μόνο το Δημοκρατικό κόμμα και οι Ρεπουμπλικάνοι, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά κόμματα ειδικά σε επίπεδο πολιτειών).
2. Σημαντικότατο ρόλο στις ΗΠΑ παίζουν και συγκεκριμένες ανεξάρτητες αρχές, η ανεξάρτητη δικαστική λειτουργία, η δομή και η λειτουργία της Δημοκρατίας, που ελέγχουν τις εξουσίες του Προέδρου και που δεν υπάρχουν στην χώρα μας.
3. Το Γαλλικό σύστημα ημι-προεδρικής Δημοκρατίας, είναι εξόχως κομματικό και η εκλογή Προέδρου χειραγωγείται από το κόμμα.

Η πρόταση της “κοινωνίας αξιών” και της «ΕΔΗΚ», είναι ότι πρέπει να διορθώσουμε τις παθογένειες του δικού μας κοινοβουλευτικού συστήματος, και να πάψουμε να εισάγουμε επιπόλαια και υστερόβουλα παραπλανητικά στοιχεία κομματικής χειραγώγησης της λαϊκής ψήφου, που δημιουργούν ένα στρεβλό υβριδικό σύστημα, το οποίο θα απαιτήσει τεράστιο αριθμό επιπλέον ρυθμίσεων με μεγάλο κόστος και άγνωστα και αμφίβολα αποτελέσματα για την καλή λειτουργία του.