Συγνώμη Τυνησίας ήθελα να γράψω… όχι, στην πραγματικότητα, της Ελλάδας ήθελα να γράψω ή ακόμη καλύτερα να διαβάσω σε κάποιο από τα διεθνή «έγκυρα» έντυπα του εξωτερικού ή να δω σε κάποιο από τα μεγάλα (σε προϋπολογισμό και πλήθος εξαρτήσεων) ειδησεογραφικά δίκτυα του «ανεπτυγμένου» δυτικού κόσμου.

Θα ήθελα η ιστορία που ακολουθεί, γνωστή στους περισσότερους, (συνειδητοποιώντας πλήρως τα κόστη και τα οφέλη της) να είναι αυτή που θα χαρακτηρίσει την γενιά μου στο πέρασμα του χρόνου και όχι να βυθιστώ για μία ακόμη φορά στην λήθη της ανυπαρξίας ή ακόμη χειρότερα στην χλεύη όσων ακολουθήσουν μετά από εμένα γιατί ο σιωπών δοκεί συναινείν, αδιακρίτως, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές.

Η ιστορία του Μοχάμεντ Μπουαζίζι είναι πια μία παγκόσμια αφήγηση. Νέος, πτυχιούχος, άνεργος που για να επιβιώσει έγινε μικροπωλητής φρούτων. Continue reading »

 

Η Ε.ΔΗ.Κ , το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα της μεταπολιτευτικής λαίλαπας του πελατειακού κράτους , της κομματοκρατίας που οδήγησε προοδευτικά στη σημερινή παρακμή, για άλλη μια φορά αισθάνεται την ανάγκη ν’ αναφερθεί και να προβάλει τις διαχρονικές αξίες και αρχές της, οι οποίες ήδη από την εποχή του Αλέκου Παναγούλη ήταν και είναι διαρκώς ανατρεπτικές, κοινωνικές, πατριωτικές μα πάνω απ’ όλα πανανθρώπινες και γι’ αυτό φιμωμένες από το κατεστημένο.

Εν όψει της κατάρρευσης των πάντων, ( θεσμοί ,Κράτος, κόμματα, κ.λ.π, που υπάρχουν μεν κατ’ όνομα , πλην όμως δεν μπορούν να στηρίξουν την «κοινωνική» συνοχή. Βλ. public issue 17.04.201 ) Continue reading »

© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha