Η αποδοτικότητα του Δημοσίου είναι, μαθηματικά, ο λόγος μεταξύ δύο μεγεθών: του έργου που παράγεται προς τα έξοδά του.
Οι κυβερνήσεις, από τη στιγμή που ξεκίνησαν οι μνημονιακές υποχρεώσεις έχουν αφοσιωθεί στα εύκολα, στη μείωση δηλαδή των εξόδων – του παρονομαστή. Τι γίνεται όμως με τον αριθμητή;
Πέντε χρόνια μετά, οι κυβερνήσεις είχαν όλο το χρόνο να φτιάξουν νέα οργανογράμματα για τις δημόσιες υπηρεσίες, να καθορίσουν σαφώς τους στόχους για κάθε τμήμα και γραφείο, να απλοποιήσουν διαδικασίες και άλλα πολλά.
Έστω όμως πως δεν είχαν το χρόνο. Με τις θέσεις – «ψυγείο» τι έχουν κάνει;
Για τους αμύητους, θέση-«ψυγείο» λέγεται η θέση στην οποία μετατίθενται δημόσιοι υπάλληλοι φίλα προσκείμενοι προς το κόμμα της εκάστοτε αντιπολίτευσης, θέση δηλαδή με ανύπαρκτες αρμοδιότητες η οποία, θέση από την οποία ο υπάλληλος δεν μπορεί να «ενοχλήσει» το έργο της κυβέρνησης.
Η ύπαρξή τους είναι κοινό μυστικό. Το να βρεθούν είναι πανεύκολο: όποτε έχει αλλάξει η κυβέρνηση αυτές οι θέσεις εντοπίζονται με χαρακτηριστική ταχύτητα.
Ποιες και πόσες είναι λοιπόν αυτές οι θέσεις; Γιατί δεν καταργούνται;
Πρόσφατα σχόλια