Αθήνα, 17.12.2013

Στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου για την παραχώρηση στους πολίτες του δικαιώματος να προκαλούν Δημοψήφισμα, ο Πρόεδρος του Κόμματος Σταύρος Καράμπελας συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κ. Παναγιώτη Καμμένο.

Η ανταπόκριση του Προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. υπήρξε απόλυτα θετική. Όπως είπε χαρακτηριστικά ο κ. Καμμένος οι διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας είναι προγραμματική δέσμευση και των ΑΝ.ΕΛ. και για το λόγο αυτό χαιρετίζει την Πρωτοβουλία της Ε.ΔΗ.Κ..

Συμφωνήθηκε μετά την ολοκλήρωση των επαφών της Ε.ΔΗ.Κ. με τους άλλους πολιτικούς Αρχηγούς και ανάλογα με τα αποτελέσματα, να έρθει το θέμα στη Βουλή.

Με την ευκαιρία της συνάντησης ο κ. Καμμένος τόνισε την αναγκαιότητα συντονισμού της δράσης των δυνάμεων που αντιτίθενται στην σημερινή αρνητική πορεία της χώρας και την ευκαιρία που θα δοθεί να εκφραστούν στις προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.

Συμφωνήθηκε να συνεχιστούν οι επαφές ειδικά για την στήριξη της Πρωτοβουλίας της Ε.ΔΗ.Κ. για τα Δημοψηφίσματα, αλλά και για τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις.

(Γραφείο Τύπου Ε.ΔΗ.Κ.)

 

Kοινή δήλωση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. Σταύρου Καράμπελας και των Μανώλη Γλέζου (Ενεργοί Πολίτες), Γιάννη Θεωνά (ΚΕΔΑ), Παναγιώτη Μαντά (ΔΗΚΚΙ) και Γιάννη Σχίζα (Ριζοσπαστική Οικολογική Αριστερά)

Ενόψει της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής και του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ

 

Όπως είναι δημόσια γνωστό, το Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ έχει συγκληθεί για τις 10 έως 14 Ιουλίου 2013.

Στα πλαίσια προετοιμασίας οργανωτικών και πολιτικών εισηγητικών θέσεων για το Συνέδριο, προσδιορίστηκαν συνεδριάσεις της Κεντρικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ στις 14/5 και 18-19/5/2013 αντίστοιχα.

Ωστόσο, μια μέρα νωρίτερα από τη συνεδρίαση της Γραμματείας, ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με συνέντευξή του στον Ραδιοφωνικό Σταθμό του ΣΥΝ 105.5 στο Κόκκινο, προχώρησε σε  ουσιαστική εισηγητική έκθεση πάνω στα πιο σημαντικά οργανωτικά θέματα, που καλείται να επεξεργασθεί το Συνέδριο.

Η ενέργεια αυτή του σ. Αλέξη Τσίπρα, είναι άτοπη και από άποψη Τύπου και από άποψη Ουσίας.

Ως προς τον Τύπο γιατί, χωρίς καμιά έγκριση από τα Συλλογικά Όργανα και ενώ εκκρεμεί η συνεδρίασή τους, δημοσιοποιούνται θέσεις, που απειλούν να δημιουργήσουν επικίνδυνες εντάσεις και προβλήματα στο εσωτερικό του Ενωτικού μας Εγχειρήματος, αλλά και να προκαταλάβουν εξελίξεις.

Ως προς την ουσία, γιατί ο Πρόεδρος της Κ.Ο. επικαλούμενος εντολές, των 1.600.000 ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, προωθεί ιδέες και θέσεις που πλήττουν ανεπανόρθωτα την συνοχή του Ενωτικού Εγχειρήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά και πλήττουν καίρια την ίδια τη δημοκρατία και την πλουραλιστική έκφραση στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε μια χρονική περίοδο, που κανονικά θα έπρεπε να οργανώνουμε γιορταστικές εκδηλώσεις για την 13η επέτειο από την ίδρυση του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, που δημοσιοποιήθηκε στις 21 Μάη 2001 με επίσημη Συνέντευξη Τύπου στο Ζάππειο ύστερα από πρωτοβουλία 3 Συνιστωσών (ΑΚΟΑ, ΚΕΔΑ, ΣΥΝ) και αρκετών στελεχών μη ενταγμένων σε Συνιστώσες.

Δυστυχώς, αυτή την ιστορική ημέρα βρήκε ο Πρόεδρος της Κ.Ο. για να εξαγγείλει, προς τέρψιν της τρικομματικής  κυβέρνησης και του αξιοθρήνητου εκπροσώπου της, τη διάλυση των Συνιστωσών και ουσιαστικά του Ενωτικού Εγχειρήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, που ξεκίνησε ως Χώρος Διαλόγου και Κοινής Δράσης της Αριστεράς, μετεξελίχθηκε το 2004 σε ΣΥΡΙΖΑ και μας έφερε ως το σημερινό εκλογικό αποτέλεσμα του 27%.

Οι πολιτικές δυνάμεις, που ίδρυσαν τον ΣΥΡΙΖΑ, συναποφάσισαν:

  • Να αγωνιστούν από κοινού στο πλάι του λαού για τα φλέγοντα προβλήματά του, παρά τις ιδιαίτερες ιδεολογικές αντιλήψεις και διαφορές τους.
  • Να τονίζουν και να επιμένουν στην ενότητα δράσης της Αριστεράς, ακόμη κι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία.
  • Στην πορεία μάλιστα πρόσθεσαν, ως στόχο τους. ότι ο αγώνας τους αποσκοπεί και στο να φέρει τον λαό στην εξουσία.

Αποτέλεσμα αυτών των διακηρύξεων, ήταν:

  • Η συμμετοχή κι άλλων πολιτικών δυνάμεων στον ΣΥΡΙΖΑ.
  • Να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο 27% και να αναδειχθεί Αξιωματική Αντιπολίτευση, αντί να αγωνιά αν θα μπει ή όχι στη Βουλή.
  • Να διεκδικεί η μεγάλη Αριστερή και Δημοκρατική Παράταξη που δημιουργήσαμε την απόλυτη εμπιστοσύνη του λαού στις προσεχείς εκλογές.

Συνεπώς:

  • Όποιος επιχειρεί να αλλοιώσει το πολιτικό σχήμα που κέρδισε την εμπιστοσύνη του Λαού, ενταφιάζει  ό,τι δημιουργήσαμε.
  • Κανένας δεν δικαιούται να αποφασίζει για τον άλλον.
  • Κανένας δεν μπορεί να παραγνωρίζει τις αποφάσεις μας, που ήταν γνωστές από την αρχή.

 

Η επιχείρηση διάλυσης των Συνιστωσών, συνοδεύεται επίσης με μια προκλητική επιχείρηση επιβολής του «ενιαίου ψηφοδελτίου» στις διαδικασίες εκλογής αντιπροσώπων και οργάνων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ με προφανή στόχο όχι την προώθηση της Δημοκρατίας, αλλά την κατάργησή της και την επιβολή της κυριαρχίας μιας και μοναδικής άποψης.

Στο σημείο αυτό χρειάζεται να υπογραμμιστεί ότι το μαζικό λαϊκό κίνημα της χώρας μας έχει δώσει πολύ σκληρές μάχες για να καταργήσει τα ενιαία ψηφοδέλτια στα Συνδικάτα και τους άλλους Μαζικούς Φορείς, που για δεκάδες χρόνια χρησιμοποιούσαν οι εργατοπατέρες για να ελέγχουν απόλυτα τη λειτουργία τους. Για όσους δεν το ξέρουν, ας μας επιτραπεί να σημειώσουμε ότι με το ενιαίο ψηφοδέλτιο όποιος έχει τον συσχετισμό (συγκυριακά ή όχι δεν έχει σημασία) τα παίρνει όλα και φεύγει. Αυτή η «δημοκρατία» μας αξίζει; Φυσικά, η απάντηση είναι έντονα αρνητική.

Στο σημείο αυτό, επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι η επιδίωξη μιας απόλυτης κυριαρχίας έχει και συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενο. Η παραβίαση των δημοκρατικών αρχών ποτέ δεν συνδυάστηκε με αριστερή πολιτική διέξοδο στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα. Μια τέτοια πορεία μάλλον προς δεξιά διαχείριση θα κατευθυνθεί και όχι προς αριστερή και μάλιστα Ριζοσπαστική.

Ο δρόμος της παραπέρα Συσπείρωσης στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αριστερών Ριζοσπαστικών δυνάμεων, αλλά και δυνάμεων που παίρνουν οριστικά διαζύγιο από την μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία και των δυνάμεων της ριζοσπαστικής οικολογίας, έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει και οι προοπτικές που διαγράφουν οι πρωτοβουλίες της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, δεν βοηθούν σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Εμείς προτείνουμε:

Το Συνέδριο του Ιουλίου να επιβάλει τη συνέχιση του ενωτικού εγχειρήματος με τις Συνιστώσες του και τη δημοκρατική έκφραση του πλουραλισμού και να μην υιοθετήσει, αλλά να απορρίψει, τις απαράδεκτες  απόψεις, που προωθούνται και μάλιστα άνωθεν.

Στη  βάση αυτή επιμένουμε:

  1. Οι εκλογικές διαδικασίες να αποκλείσουν τα ενιαία ψηφοδέλτια και να      εφαρμοστεί το σύστημα της απλής αναλογικής με κατοχύρωσή του στο Καταστατικό. Δεν μπορεί να ζητάμε απλή αναλογική σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στην κοινωνία και οι ίδιοι να εφαρμόζουμε άλλο μέσα στο ίδιο μας το κόμμα.

2.  Κάθε Συνιστώσα (παλιά ή νέα) να μετέχει:

  • στο Συνέδριο με τουλάχιστο 7 αντιπροσώπους.
  • στην Κεντρική Επιτροπή με 3 τουλάχιστο μέλη και
  • στη Γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής με 1 τουλάχιστο μέλος

Όλες αυτές οι προτάσεις είναι δημοκρατικές και υπερέχουν σε κάθε περίπτωση των ενιαίων ψηφοδελτίων, που είναι αναμφισβήτητα πλειοψηφικά, αλλά και προσβάλλουν την προσωπικότητα υποψηφίων και ψηφοφόρων όταν «αναγκάζονται» να χρησιμοποιούν χαρτάκια με ονόματα ή και αριθμούς σειράς υποψηφίων, που τους σερβίρονται για να ψηφίσουν.

Αθήνα, 17 Μάη 2013

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ

Γλέζος Μανώλης Ενεργοί Πολίτες

Θεωνάς Γιάννης Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς (Κ.Ε.Δ.Α.)

Καράμπελας Σταύρος Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.)

Μαντάς Παναγιώτης Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗ.Κ.ΚΙ.)

Σχίζας Γιάννης Ριζοσπαστική Οικολογική Αριστερά

 
Άρθρο παρέμβαση του Σταύρου Καράμπελα* για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» το Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και η ενοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων.

Προχωρούμε πλησίστιοι προς το πρώτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τίποτα δεν φαίνεται να διαταράσσει τoν πλου. Οι διατυπώσεις έντονων αντιρρήσεων από τις ιδρυτικές προσωπικότητες και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιρρήσεις ημών των νεότερων της προσπάθειας και εντέλει η αδιαφορία της κοινωνίας, δεν φαίνεται να διαταράσσουν τον ύπνο κανενός.
Η κλίνη του Προκρούστη είναι έτοιμη να υποδεχθεί τους πάντες που δεν θα δεχθούν τη δημοκρατικοφανή λογική η πλειοψηφία αποφασίζει και η μειοψηφία υποτάσσεται στα κελεύσματά της. Αλλά για ποια πλειοψηφία μιλάμε; Μα φυσικά αυτήν του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Εκείνο, όμως, που δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν οι επισπεύδοντες είναι ότι εάν επιθυμούσαμε να ενταχθούμε στον Συνασπισμό θα το είχαμε κάνει τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελεί σήμερα μια μεγαλειώδη προσπάθεια πολλών και έντονα διαφορετικών κομματικών οργανισμών, που με τη γενναιόφρονη στάση τού γίγαντα (σε αριθμό μελών) Συνασπισμού κατέκτησε στην πράξη τον σεβασμό της αρχής ισότιμοι αλλά όχι ισοδύναμοι. Ποια είναι η αναγκαιότητα για την καταστροφή αυτού του πειράματος; Η κατάκτηση του πλεονεκτήματος των 50 εδρών; Η μετατροπή του σχήματος σε προεδροκεντρικό; Αποτελούν τα παραπάνω πλεονεκτήματα που θα πρέπει να μας κάνουν να χάσουμε την ψυχή μας;
Ακόμη και να προσχωρούσε κανείς σε αυτήν την ιδέα, το ερώτημα που προκύπτει αναπόδραστα είναι ότι με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται η ενοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας; Δεν επιθυμούμε περαιτέρω διεύρυνση της προσπάθειας; Δηλαδή στην περίπτωση που το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλάξουν γραμμή και αντιληφθούν την αναγκαιότητα της ενότητας, θα τους καλέσουμε να προσχωρήσουν στο νέο κόμμα;
Γιατί χρειάζεται η ελληνική κοινωνία έναν ακόμη πολιτικό σχηματισμό, ποια είναι τα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα την εντυπωσιάσουν; Προφανώς όχι η αναπαλαίωση του Καταστατικού του παλαιού Συνασπισμού. Προτείναμε με ένταση καινοτόμες προτάσεις και δεν έτυχε καμία ως τώρα την αποδοχή της πλειοψηφίας.
Δεν είναι καινοτόμα πρόταση που θα προκαλέσει αίσθηση στην κοινωνία, η ύπαρξη ποσοστού κληρωτών από όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε όλα τα όργανα; Γιατί τρομάζει το 80% των εκλεγμένων με μηχανισμούς, εάν υπάρξει και ένα 20% που θα προκύψει με κλήρωση ανάμεσα σε όλα τα μέλη του σχήματος; Αυτό δεν είναι η πραγμάτωση της Άμεσης Δημοκρατίας;
Υπάρχουν στην Αριστερά αναντικατάστατοι; Δεν χορτάσαμε πλέον από αυτούς; Ποιος είναι αντίθετος με την αυστηρή ύπαρξη δύο θητειών σε όλα τα όργανα του κόμματος και φυσικά και στους βουλευτές;
Ποιοι καρεκλοκένταυροι αντιδρούν στην πρόταση για ασυμβίβαστο μεταξύ των μελών των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων και των επαγγελματικών στελεχών; Μεταξύ των βουλευτών και των μελών του κυβερνητικού σχήματος; Ποιος αρνείται την ύπαρξη ορισμένης θητείας για τους βουλευτές και τα επαγγελματικά στελέχη; Εκτός και αν προσδοκά να πάρει σύνταξη είτε από τη Βουλή είτε από το κόμμα…
Δεν αποτελεί πραγματική γροθιά στη επετηρίδα των στελεχών και των παρασκηνίων η υιοθέτηση της πρότασης για συμμετοχή στα όργανα, κατά ένα ποσοστό, πρώην ανένταχτων και τώρα νέων μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;
Εάν πραγματικά θέλουμε και η ΕΔΗΚ το θέλει και το παλεύει με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να αγκαλιάσει το σύνολο της δημοκρατικής παράταξης και να κάνει συμμέτοχο τον πολίτη αυτής της προσπάθειας, θα πρέπει να κάνουμε ένα ειλικρινές άνοιγμα στην κοινωνία και να περιγράψουμε μέσα από το προτεινόμενο καταστατικό και το Συνέδριο του Ιουλίου, τις συνθήκες εκείνες που θα πείσουν τον κάθε πολίτη και τον πλέον κακόπιστο, ότι κομίζουμε το νέο και το διαφορετικό. Ό,τι εμείς εννοούμε τον αγώνα για Άμεση Δημοκρατία παντού και να αναλάβει ο λαός την εξουσία ουσιαστικά και όχι μόνον στα λόγια.
Ο χρόνος δεν είναι αρκετός για τόσο γενναίες αποφάσεις και ειδικά όταν οι παλαιοκομματικές αντιλήψεις είναι ισχυρές. Η ΕΔΗΚ θέλει να πιστεύει ότι η ριζοσπαστική διάθεση και οι τομές που έχει ανάγκη ένα σχήμα για να αγκαλιάσει το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας θα πρυτανεύσουν, με σεβασμό στην ιστορία των σχημάτων που οδήγησαν παλαιότερα, αλλά και πρόσφατα, το εγχείρημα στην τεράστια επιτυχία του Ιουνίου, συνεχίζοντας την πετυχημένη αυτή προσπάθεια και δικαιώνοντας τις ελπίδες των Ελλήνων που μπορούν ακόμα να σκέπτονται και να αντιστέκονται.

* Ο Σταύρος Καράμπελας είναι πρόεδρος της
Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου, μέλος της Κ.Ε.
του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ –  -karabelas@edik.gr
 

Μην χάσετε τον αυριανό (Σάββατο) Δρόμο της Αριστεράς: Άρθρο παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. Σταύρου Καράμπελα για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προς το Συνέδριο.

 
Σημαντική παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Η Ε.ΔΗ.Κ. ζήτησε:

  • Ασυμβίβαστο μελών των καθοδηγητικών οργάνων και έμμισθης σχέσης με το κόμμα.
  • Αυστηρά δύο θητείες των εκλεγμένων στα όργανα και τη Βουλή.
  • Ποσόστωση νέων σε όλα τα όργανα του κόμματος.
  • Κληρωτοί σε όλα τα όργανα του κόμματος.
  • Στηλίτευσε παράλληλα την πατριαρχική παρουσία του Συνασπισμού στις εξελίξεις της κοινής προσπάθειας.
  • Δυστυχώς η πρόταση για παραίτηση από την ΚΕ των έμμισθων από το κόμμα μελών της δεν έγινε δεκτή…
Δείτε την παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ … εδώ 
 

Του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ.

Τόμας Γούντροου Ουίλσον: «Ο χαρακτήρας είναι ένα υποπροϊόν που παράγεται στο μεγάλο εργοστάσιο του καθημερινού χρέους».

Ας βρούμε λοιπόν το καθημερινό μας χρέος και ας αφήσουμε τους σωτήρες να περιμένουν οπαδούς…

 

 

Του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ.

(με αφορμή τα σχόλια του Ε. Τσακαλώτου περί Κέντρου…)

Kάποια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μια δομική αδυναμία να αντιληφθούν, όχι το κέντρο, αλλά τις κεντρώες προθέσεις του κόσμου. Π.χ. μια κεντρώα προσέγγιση με την οποία η πλειονότητα είναι σε συμφωνία, δηλ. μια κοινωνία η οποία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από αυτοαπασχολούμενους και η οποία ευνοεί το μικρό κεφάλαιο, σκοντάφτει στα αριστερά αντανακλασικά· η αριστερά, στον ελεύθερο επαγγελματία που ταΐζει την οικογένειά του από μια μικρή επιχείρηση βλέπει το αρχέτυπο του μισητού μικροαστού.

Η παρακάτω παράγραφος είναι λίγο «σκέφτομαι φωναχτά» οπότε μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως το γράφω: ο μικροαστός είναι μισητός (για την αριστερά) επειδή πάντα συμμαχεί με το κεφάλαιο. Εδώ βεβαίως καραδοκεί μια κρυφή παραδοχή: ο μικροαστός δε συμμαχεί με το κεφάλαιο επειδή το θεωρεί φυσικό του σύμμαχο, αλλά επειδή θεωρεί πως μπορεί να του παρέχει την κοινωνική ειρήνη που θεωρεί απαραίτητη για να συνεχίσει «να κοιτάει τη δουλειά του» – επίσης μισητό από την αριστερά. Η κρυφή παραδοχή, εκ μέρους των αριστερών, είναι πως πράγματι το κεφάλαιο παρέχει την κοινωνική ειρήνη στους μικροαστούς, ενώ στην εποχή μας αποδεικνύεται πως το κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί ευκαιριακά και πρόσκαιρα ως ένα μαξιλάρι (buffer zone που λέγαμε και στις διεθνείς σχέσεις) από το οποίο απαλλάσσεται όποτε το θεωρήσει σκόπιμο. Εδώ η αριστερά θα μπορούσε να πείσει τους μικρομεσαίους πως μόνο αυτή μπορεί, όχι μόνο να σεβαστεί τη μικρή ιδιοκτησία, αλλά και να την προστατεύσει από τα καρτέλ κι από τις κακές πρακτικές του μεγάλου κεφαλαίου. Ωστόσο, και πάλι, αυτό δεν είναι αριστερή σκέψη, είναι… Άνταμ Σμιθ!

Κι επειδή αρκετά είπαμε για την αριστερά, η δική μου οπτική, είναι πως, εφαρμόζοντας τα αρχαία ελληνικά πρότυπα στο σήμερα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι η ραχοκοκκαλιά της Δημοκρατίας: ελεύθεροι πολίτες, σε ελεύθερη εργασία, οι οποίοι έχουν μάθει να αποφασίζουν και να επωμίζονται την ευθύνη της απόφασής τους, συστήνουν μια ελεύθερη πολιτεία. Σε αυτήν όμως την περίπτωση, η κοινωνική ειρήνη δεν είναι εξασφαλισμένη ούτε από το μεγάλο κεφάλαιο (δεξιά) ούτε από το κράτος (αριστερά) αλλά από την ίδια την πολιτεία. Ωστόσο, η αριστερά αυτό το βλέπει ως φιλελεύθερη θέση…

Καιρός να ξεσκουριάσουμε λίγο, γι’ αυτό είμαστε στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

 

του Κώστα Κουράγιου

Στην Ελλάδα οι κυρίαρχες τάξεις δεν επέτρεψαν να καταργηθεί ή τουλάχιστον να μαραθεί το κοτζαμπασικό σύστημα, που  εξακολουθεί να ισχύει μέχρι τώρα. Του άλλαξαν, απλά, την ονομασία, το βάφτισαν «πελατειακό κράτος» και μιλούν (μόνο) για «κρίση» του πολιτικού (κοτζαμπασικού) συστήματος, αποφεύγοντας να θίξουν τις δομές, την λειτουργία και κυρίως, την έκτασή του. Εκείνο που απλουστευτικά, το λένε «πελατειακό», στην πραγματικότητα είναι αυτό ακριβώς, που η Κοινωνιολογία το χαρακτηρίζει «ανολοκλήρωτο αστικό σύστημα» ή κατ’ εμέ, «ημιτελή (αρπακτικό) κεφαλαιοκρατισμό».

Εκεί βρίσκεται ακριβώς, το επίκεντρο του ζητήματος. Οι άλλες δυτικοευρωπαϊκές Χώρες, διαθέτουν ολοκληρωμένο καπιταλισμό (κεφαλαιοκρατία). Οι κανόνες του παιχνιδιού, είναι ήδη, από τον 18ο αιώνα καθορισμένοι για όλους, κεφαλαιοκράτες και εργατικό δυναμικό. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα, όλα είναι ρευστά και το λεγόμενο ελληνικό «κράτος», υπηρετεί παντοιοτρόπως, το παρασιτικό κεφάλαιο της αρπαχτής, με τις ευλογίες προέδρων, υπουργών, βουλευτών και αξιωματούχων, που «εκλέγονται» συνήθως, με κατ” επίφαση «δημοκρατικές» διαδικασίες. Ή και γιατί όχι, με κραυγαλέες νοθείες (περιπτώσεις Κονδύλη το 1935 και Κων. Καραμανλή του πρεσβύτερου το 1961. Επίσης, με δικτατορίες (Θ. Πάγκαλου το 1925, Ι. Μεταξά το 1936 και Συνταγματαρχών το 1967) και παράλληλα, με δοτές, επιβαλλόμενες έξωθεν, κυβερνήσεις, όπως του Κ. Καραμανλή  της λεγόμενης «μεταπολίτευσης» του Γκιζίκη, το 1974.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των «νόθων» πολιτικών πραγματικοτήτων, μας οδήγησε στην σημερινή γονατισμένη χώρα, με τον ρημαγμένο Λαό.

Γι’ αυτό και εμείς ως ΕΔΗΚ, συστρατευόμαστε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως επιτέλους, με 2 αιώνες επιβράδυνση, αναπτυχθεί στην Ελλάδα το ίδιο σύστημα που ισχύει ΠΑΝΤΟΥ, εκτός από εδώ, τις σλαβικές χώρες, την Αφρική και την Ασία. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή στον αγώνα, για να μείνει ζωντανή η ελπίδα και να πραγματοποιήσουμε το όραμά μας για γνήσια δημοκρατικό, δηλαδή αποτελεσματικό και δίκαιο Κράτος. Κι αυτό, σε συνθήκες σεβασμού των ανθρώπινων και πολιτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.

Μόνο έτσι, θα προστατευθούν και θα ισχυροποιηθούν τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα, με μια Ελλάδα περήφανη, αξιοπρεπή και σύγχρονη.

 

Διαβάζοντας ένα κείμενο, ξεπεταγόταν συνέχεια μπροστά μου η λέξη/έννοια «Ελευθερία»!!! Θυμήθηκα το έτυμόν από το: «παρά τό ἐλεύθειν ὅπου ἐρᾶ τίς», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί» (ρήμ. ἐλεύθω= ἐρχομαι, πορεύομαι / ἐρῶ= αγαπώ -> ἔρως, δηλώνοντας ταυτοχρόνως το έτυμον ότι η έννοια Ελευθερία πάντοτε έρχεται και ουδέποτε είναι παρούσα, είναι διαρκές ζητούμενο δηλαδή!!!).

Σύμφωνα λοιπόν με την Ελληνική νόηση, η «Ελευθερία» δεν είναι το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος (liber στα λατινικά), αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου!!!

Δεν αρκεί επομένως να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος σύμφωνα με την δυτική ή και ανατολίτικη θεώρηση, αλλά πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι έρωτα σου προκαλεί, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στη δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει…

Ζώντας μία ζωή ρουτίνας και ημίμετρων, ελεύθερος δεν είσαι ποτέ (όπως στις μέρες μας δηλαδή). Σε επίρρωση δείτε τις ετυμολογήσεις μερικών λατινογενών, γερμανογενών, σλαβογενών, Κινέζικων και τούρκικων λέξεων για την ελευθερία για να καταλάβετε ότι οι άνθρωποι, μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε στο θέμα / έννοια: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ( άντε να καταλάβουν οι Τροϊκανοί και οι εντολοδόχοι τους):
Αγγλικά , Γαλλικά, Ιταλικά Ισπανικά: liberty Liberté Libertà Libertad = absence of restraint , δηλ. απουσία της συγκράτησης. Καμία σχέση με το Ελεύθω ….
Γερμανικά Freiheit Δανικά Frihed Αγγλικά freedom = από τη ρίζα freo και τα πρωτογερμανικά frijaz = δωρεάν ( βασική έννοια ) . Καμία σχέση με το Ελεύθω….
Κινέζικα: 自由 = δωρεάν , αλλά και ακαταστασία !!!! Άλλη έννοια από την Ελευθερία
Σλαβογενώς: Свобода – sveboda με ρίζα suobh = μόνο το δικό τους (να γίνει ) και
Τούρκικα: Özgürlük = freedom = δωρεάν , επίσης serbestiyet από το Περσικό Serbest που σημαίνει «απαλλαγή » και «ανεξέλεγκτος/η/ο» , αλλά και Hürriyet από το αραβικό hurriyya, με ρίζα το Hurr, που ομοίως σημαίνει «δωρεάν» ως αντίθετο του δούλος.

Ας αναζητούσε λοιπόν την Ελευθερία και ας διδάξουμε ακόμα μια φορά τους λαούς για το τι σημαίνει αγώνας για την Ελευθερίας μας, ως διαρκές ζητούμενο και ποτέ βεβαία!

Δημήτρης Σταθακόπουλος
Γενικός Γραμματέας Ε.ΔΗ.Κ.

 

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ, προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.), μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, karabelas@edik.gr 

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013 

Η πολιτική ζωή της χώρας μας δείχνει το δρόμο σε κάθε τριτοκοσμική κατ” επίφαση δημοκρατία. Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων της Βουλής και οι αρένες των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών μάς πείθουν ότι υπάρχει ακόμα κατήφορος για να τον κατεβούμε.

Ο πυρετός της αντιπαράθεσης έχει ξεπεράσει προ πολλού τα επίπεδα της δεκαετίας του ’80. Μόνο που τότε η αντιπαράθεση ήταν ένα κακής ποιότητας θέατρο μεταξύ των νομέων της εξουσίας.

Αντίθετα, σήμερα είναι ο λυσσώδης αγώνας του παλαιού, του ψυχορραγούντος δικομματισμού και του δανειοσυντήρητου συστήματος που αυτός έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια, απέναντι στις δυνάμεις ακύρωσης και ανατροπής της φαυλότητας.

Αντί λοιπόν να δει κανείς στις δημοσκοπήσεις σημαντική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ως τη με διεθνή αναγνώριση δύναμη αλλαγής, παρατηρεί μια στασιμότητα ή μικρή κάμψη. Και φυσικά, όπως κάθε κερκίδα που σέβεται τον εαυτό της σε αυτή τη χώρα, αρχίζει την κριτική στον προπονητή, στους παίκτες, στον αγωνιστικό χώρο…

Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που στρέφονται στην αποχή, όπως έχει αναλυθεί από τους ειδικούς, είναι το δημιουργικότερο κομμάτι της κοινωνίας μας, δηλαδή οι νέοι ηλικιακά ψηφοφόροι.

Οι άνθρωποι εκείνοι που στοιχημάτισαν το μέλλον τους με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όχι γιατί ανακάλυψαν ξαφνικά τον μαρξισμό, αλλά γιατί θέλουν μια πραγματική αλλαγή και μια ουσιαστική Δημοκρατία!

Δεν είναι δυνατόν με φρασεολογία και κείμενα που αποπνέουν άρωμα περασμένων αιώνων, να πείσουμε τους πολίτες για τη διάθεσή μας για Ριζοσπαστική Αλλαγή, για Αξιοκρατία και Αξιολόγηση.

Ο στόχος είναι διττός, να ανακουφίσουμε άμεσα τον πληθυσμό που υποφέρει, με πρωτοβουλίες και δράσεις και από τα πάνω (οργάνωση εθελοντικών ομάδων, νομοθεσία που ανακουφίζει, ανάδειξη πτυχών της δημόσιας ζωής που κρύβουν τα ΜΜΕ) και παράλληλα να σχεδιάσουμε και να δείξουμε με το δάχτυλο το μέλλον, τι οραματιζόμαστε και τι ονειρεύομαστε για τα επόμενα χρόνια.

Δεν υπάρχουν νέοι να πειστούν για ένταξη στα σάπια συνδικάτα και με χαρά να ακολουθήσουν νέους καθοδηγητές, όσο αγνοί και αν δείχνουν. Δεν υπάρχουν νέοι να ακολουθήσουν ξύλινο λόγο και μηδενισμό μέσα στα πανεπιστήμια. Γνωρίζουν το ωραίο και το δημιουργικό και το περιμένουν.

Οι νέοι περιμένουν την όλο και σαφέστερη περιγραφή του οράματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την αλλαγή. Περιμένουν την πλήρη αποδέσμευση από δογματισμούς και αγκυλώσεις και την υιοθέτηση προτάσεων που θα αφορούν το σήμερα και το αύριο και θα προκύπτουν από ειλικρινή διάλογο και όχι από την ερμηνεία της τάδε υποπαραγράφου του δείνα κειμένου από το 1917 μέχρι σήμερα…

Η διεθνής περιοδεία του προέδρου Αλέξη Τσίπρα και η ευμενής απήχηση και προσέλκυση συμμάχων που επέφερε και ο λόγος που διατυπώνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια καθημερινά από τον ίδιο και πολλά στελέχη, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι σύντομα το κλίμα θα αναστραφεί ριζικά υπέρ της πορείας για την κάλυψη πλήρως του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δηλαδή του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.

Οι πολίτες περιμένουν από εμάς να τους κοιτάξουμε με καθαρή ματιά και να εξηγήσουμε πώς οραματιζόμαστε την Ελλάδα αύριο, πώς θα κατοχυρώσουμε ίσες ευκαιρίες, τιμωρία της διαφθοράς, αξιοκρατία και κυρίως αξιολόγηση.

Περιμένουν προτάσεις για τη μεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα, που ήταν πάντα ο στυλοβάτης της οικονομίας. Απαιτούν ότι δεν θα ασκήσουμε μια πολιτικά υπεύθυνη διαχείριση της καταστροφής και φυσικά ότι ποτέ δεν θα προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη, αντικαθιστώντας τους χαλίφηδες του δικομματισμού με τους δικούς μας βεζίρηδες.

Το σημαντικότερο όμως είναι η συμμετοχή, αντί της αποχής που συντηρεί το σύστημα. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στρατός σωτηρίας, είναι οι πολίτες που πρέπει ενεργά να εμπλακούν στις δομές του και να κυριαρχήσουν οι εκφραστές της δυναμικής τού 27%. Αντί του καναπέ, ο αγώνας λοιπόν…

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=343355

© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha