Από την δεκαετία του ’80 ακόμα, όταν το Κέντρο δεν είχε κοινοβουλευτική παρουσία, όλοι αρέσκονταν να βάζουν και τη λέξη κέντρο σαν άρτυμα προς εξαπάτηση των ορφανών ψηφοφόρων.

Έτσι το Πασοκ μιλούσε και μιλά για κεντροαριστερά, τοποθετώντας πάντοτε τον εαυτό του στην Αριστερά, γιατί δεν φαντάζομαι να μπορούσε να βρει κανείς φωτογραφίες του Βελουχιώτη στο σπίτι ενός κεντρώου. Η δε ΝΔ μίλησε για τον μεσαίο χώρο, γιατί θα ήταν κάπως βαρύ οι απόγονοι του Λαϊκού Κόμματος και του Καραμανλισμού να οικειοποιηθούν το Κέντρο χωρίς προβλήματα.

Η σάχλα του τελευταίου διαστήματος είναι οι νεοφιλελεύθεροι, ορφανά της Ντόρας και του Μάνου, που ανακάλυψαν το “μεταρρυθμιστικό Κέντρο”, λες και υπάρχει και απορυθμιστικό Κέντρο. Μια πρόχειρη ματιά στη πτώση των εκλογικών ποσοστών της ΝΔ στις Εκλογές του Μαίου 2012, μπορεί εύκολα να μας δείξει σε ποια θολά νερά ψαρεύουν οι “μεταρρυθμιστές” του νεοφιλελευθερισμού.

Ουδέποτε κατάλαβα γιατί κάποιος ντρέπεται γι” αυτό που είναι. Εγώ πάντοτε Κεντρώος δήλωνα και ήξερα τι σημαίνει αυτό και πολιτικά και ιστορικά. Υπάρχει ο φάρος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού των Σκανδιναβικών χωρών, ο Πάλμε και ο Ζωρές και ιστορικά ξέρω τον Βενιζέλο, τον Παπαναστασίου, τον Πλαστήρα, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Μαύρο, τον Ζίγδη, με τα λάθη τους, μα κυριώς με τα σωστά τους.

Δεν πα να λέω είμαι Δεξιός, οι αντιμοναρχικοί αγώνες, η αναδιανεμητική πολιτική, η ανοχή στον άλλο θα με ορίζουν ως Κεντρώο. Δεν πα να λέω ότι είμαι Αριστερός, η αγάπη για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία, η απέχθεια στα δόγματα θα με ορίζουν ως Κεντρώο.

Αν όλοι αποδεχόμασταν τη φύση μας, τότε το πολιτικό σύστημα θα έπαυε να είναι παρά φύσιν και η Δημοκρατία μας θα γινόταν καλύτερη.

Δεν λέω ότι οι άλλες απόψεις είναι χειρότερες από τις δικές μας, των Κεντρώων, λέω απλά ότι αγωνιστείτε να πείσετε τους πολίτες με επιχειρήματα και όχι ενδυόμενοι την λεοντή του Κεντρώου για να καλύψετε την αντίδραση των πολιτών σε όσα πιστεύετε…

*(Ο Στραύρος Καράμπελας είναι Πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) – karabelas@edik.gr)