Άρθρο παρέμβαση του Σταύρου Καράμπελα* για τις εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» το Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και η ενοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων.

Προχωρούμε πλησίστιοι προς το πρώτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τίποτα δεν φαίνεται να διαταράσσει τoν πλου. Οι διατυπώσεις έντονων αντιρρήσεων από τις ιδρυτικές προσωπικότητες και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, οι αντιρρήσεις ημών των νεότερων της προσπάθειας και εντέλει η αδιαφορία της κοινωνίας, δεν φαίνεται να διαταράσσουν τον ύπνο κανενός.
Η κλίνη του Προκρούστη είναι έτοιμη να υποδεχθεί τους πάντες που δεν θα δεχθούν τη δημοκρατικοφανή λογική η πλειοψηφία αποφασίζει και η μειοψηφία υποτάσσεται στα κελεύσματά της. Αλλά για ποια πλειοψηφία μιλάμε; Μα φυσικά αυτήν του Συνασπισμού της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Εκείνο, όμως, που δεν δείχνουν να καταλαβαίνουν οι επισπεύδοντες είναι ότι εάν επιθυμούσαμε να ενταχθούμε στον Συνασπισμό θα το είχαμε κάνει τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποτελεί σήμερα μια μεγαλειώδη προσπάθεια πολλών και έντονα διαφορετικών κομματικών οργανισμών, που με τη γενναιόφρονη στάση τού γίγαντα (σε αριθμό μελών) Συνασπισμού κατέκτησε στην πράξη τον σεβασμό της αρχής ισότιμοι αλλά όχι ισοδύναμοι. Ποια είναι η αναγκαιότητα για την καταστροφή αυτού του πειράματος; Η κατάκτηση του πλεονεκτήματος των 50 εδρών; Η μετατροπή του σχήματος σε προεδροκεντρικό; Αποτελούν τα παραπάνω πλεονεκτήματα που θα πρέπει να μας κάνουν να χάσουμε την ψυχή μας;
Ακόμη και να προσχωρούσε κανείς σε αυτήν την ιδέα, το ερώτημα που προκύπτει αναπόδραστα είναι ότι με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται η ενοποίηση των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας μας; Δεν επιθυμούμε περαιτέρω διεύρυνση της προσπάθειας; Δηλαδή στην περίπτωση που το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλάξουν γραμμή και αντιληφθούν την αναγκαιότητα της ενότητας, θα τους καλέσουμε να προσχωρήσουν στο νέο κόμμα;
Γιατί χρειάζεται η ελληνική κοινωνία έναν ακόμη πολιτικό σχηματισμό, ποια είναι τα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα την εντυπωσιάσουν; Προφανώς όχι η αναπαλαίωση του Καταστατικού του παλαιού Συνασπισμού. Προτείναμε με ένταση καινοτόμες προτάσεις και δεν έτυχε καμία ως τώρα την αποδοχή της πλειοψηφίας.
Δεν είναι καινοτόμα πρόταση που θα προκαλέσει αίσθηση στην κοινωνία, η ύπαρξη ποσοστού κληρωτών από όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε όλα τα όργανα; Γιατί τρομάζει το 80% των εκλεγμένων με μηχανισμούς, εάν υπάρξει και ένα 20% που θα προκύψει με κλήρωση ανάμεσα σε όλα τα μέλη του σχήματος; Αυτό δεν είναι η πραγμάτωση της Άμεσης Δημοκρατίας;
Υπάρχουν στην Αριστερά αναντικατάστατοι; Δεν χορτάσαμε πλέον από αυτούς; Ποιος είναι αντίθετος με την αυστηρή ύπαρξη δύο θητειών σε όλα τα όργανα του κόμματος και φυσικά και στους βουλευτές;
Ποιοι καρεκλοκένταυροι αντιδρούν στην πρόταση για ασυμβίβαστο μεταξύ των μελών των ανώτατων καθοδηγητικών οργάνων και των επαγγελματικών στελεχών; Μεταξύ των βουλευτών και των μελών του κυβερνητικού σχήματος; Ποιος αρνείται την ύπαρξη ορισμένης θητείας για τους βουλευτές και τα επαγγελματικά στελέχη; Εκτός και αν προσδοκά να πάρει σύνταξη είτε από τη Βουλή είτε από το κόμμα…
Δεν αποτελεί πραγματική γροθιά στη επετηρίδα των στελεχών και των παρασκηνίων η υιοθέτηση της πρότασης για συμμετοχή στα όργανα, κατά ένα ποσοστό, πρώην ανένταχτων και τώρα νέων μελών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ;
Εάν πραγματικά θέλουμε και η ΕΔΗΚ το θέλει και το παλεύει με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ να αγκαλιάσει το σύνολο της δημοκρατικής παράταξης και να κάνει συμμέτοχο τον πολίτη αυτής της προσπάθειας, θα πρέπει να κάνουμε ένα ειλικρινές άνοιγμα στην κοινωνία και να περιγράψουμε μέσα από το προτεινόμενο καταστατικό και το Συνέδριο του Ιουλίου, τις συνθήκες εκείνες που θα πείσουν τον κάθε πολίτη και τον πλέον κακόπιστο, ότι κομίζουμε το νέο και το διαφορετικό. Ό,τι εμείς εννοούμε τον αγώνα για Άμεση Δημοκρατία παντού και να αναλάβει ο λαός την εξουσία ουσιαστικά και όχι μόνον στα λόγια.
Ο χρόνος δεν είναι αρκετός για τόσο γενναίες αποφάσεις και ειδικά όταν οι παλαιοκομματικές αντιλήψεις είναι ισχυρές. Η ΕΔΗΚ θέλει να πιστεύει ότι η ριζοσπαστική διάθεση και οι τομές που έχει ανάγκη ένα σχήμα για να αγκαλιάσει το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας θα πρυτανεύσουν, με σεβασμό στην ιστορία των σχημάτων που οδήγησαν παλαιότερα, αλλά και πρόσφατα, το εγχείρημα στην τεράστια επιτυχία του Ιουνίου, συνεχίζοντας την πετυχημένη αυτή προσπάθεια και δικαιώνοντας τις ελπίδες των Ελλήνων που μπορούν ακόμα να σκέπτονται και να αντιστέκονται.

* Ο Σταύρος Καράμπελας είναι πρόεδρος της
Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου, μέλος της Κ.Ε.
του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ –  -karabelas@edik.gr
 

Μην χάσετε τον αυριανό (Σάββατο) Δρόμο της Αριστεράς: Άρθρο παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. Σταύρου Καράμπελα για την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ προς το Συνέδριο.

 
Παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. Καράμπελα Σταύρου στην παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Λογοθέτη «Ούλοφ Πάλμε: Η πολιτική είναι θέμα αρχών».

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, την Κυριακή 21 Απριλίου στις 11.00 π.μ.

Πληροφορίες Εκδήλωσης


palme

Ημερομηνία: Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Ώρα: 11.00 π.μ.

Χώρος: Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης

Αίθουσα: Θέατρο

Διεύθυνση: Πειραιώς 206, Ταύρος

Είσοδος ελεύθερη, Απαραίτητη η κράτηση θέσεων: τηλ.  210 3418579, Δευ-Παρ 11:00 – 14:00

 

 
Σημαντική παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.

Η Ε.ΔΗ.Κ. ζήτησε:

  • Ασυμβίβαστο μελών των καθοδηγητικών οργάνων και έμμισθης σχέσης με το κόμμα.
  • Αυστηρά δύο θητείες των εκλεγμένων στα όργανα και τη Βουλή.
  • Ποσόστωση νέων σε όλα τα όργανα του κόμματος.
  • Κληρωτοί σε όλα τα όργανα του κόμματος.
  • Στηλίτευσε παράλληλα την πατριαρχική παρουσία του Συνασπισμού στις εξελίξεις της κοινής προσπάθειας.
  • Δυστυχώς η πρόταση για παραίτηση από την ΚΕ των έμμισθων από το κόμμα μελών της δεν έγινε δεκτή…
Δείτε την παρέμβαση του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ. στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ … εδώ 
 

Του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ.

Τόμας Γούντροου Ουίλσον: «Ο χαρακτήρας είναι ένα υποπροϊόν που παράγεται στο μεγάλο εργοστάσιο του καθημερινού χρέους».

Ας βρούμε λοιπόν το καθημερινό μας χρέος και ας αφήσουμε τους σωτήρες να περιμένουν οπαδούς…

 

 

Του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ.

(με αφορμή τα σχόλια του Ε. Τσακαλώτου περί Κέντρου…)

Kάποια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν μια δομική αδυναμία να αντιληφθούν, όχι το κέντρο, αλλά τις κεντρώες προθέσεις του κόσμου. Π.χ. μια κεντρώα προσέγγιση με την οποία η πλειονότητα είναι σε συμφωνία, δηλ. μια κοινωνία η οποία αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από αυτοαπασχολούμενους και η οποία ευνοεί το μικρό κεφάλαιο, σκοντάφτει στα αριστερά αντανακλασικά· η αριστερά, στον ελεύθερο επαγγελματία που ταΐζει την οικογένειά του από μια μικρή επιχείρηση βλέπει το αρχέτυπο του μισητού μικροαστού.

Η παρακάτω παράγραφος είναι λίγο «σκέφτομαι φωναχτά» οπότε μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως το γράφω: ο μικροαστός είναι μισητός (για την αριστερά) επειδή πάντα συμμαχεί με το κεφάλαιο. Εδώ βεβαίως καραδοκεί μια κρυφή παραδοχή: ο μικροαστός δε συμμαχεί με το κεφάλαιο επειδή το θεωρεί φυσικό του σύμμαχο, αλλά επειδή θεωρεί πως μπορεί να του παρέχει την κοινωνική ειρήνη που θεωρεί απαραίτητη για να συνεχίσει «να κοιτάει τη δουλειά του» – επίσης μισητό από την αριστερά. Η κρυφή παραδοχή, εκ μέρους των αριστερών, είναι πως πράγματι το κεφάλαιο παρέχει την κοινωνική ειρήνη στους μικροαστούς, ενώ στην εποχή μας αποδεικνύεται πως το κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί ευκαιριακά και πρόσκαιρα ως ένα μαξιλάρι (buffer zone που λέγαμε και στις διεθνείς σχέσεις) από το οποίο απαλλάσσεται όποτε το θεωρήσει σκόπιμο. Εδώ η αριστερά θα μπορούσε να πείσει τους μικρομεσαίους πως μόνο αυτή μπορεί, όχι μόνο να σεβαστεί τη μικρή ιδιοκτησία, αλλά και να την προστατεύσει από τα καρτέλ κι από τις κακές πρακτικές του μεγάλου κεφαλαίου. Ωστόσο, και πάλι, αυτό δεν είναι αριστερή σκέψη, είναι… Άνταμ Σμιθ!

Κι επειδή αρκετά είπαμε για την αριστερά, η δική μου οπτική, είναι πως, εφαρμόζοντας τα αρχαία ελληνικά πρότυπα στο σήμερα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι η ραχοκοκκαλιά της Δημοκρατίας: ελεύθεροι πολίτες, σε ελεύθερη εργασία, οι οποίοι έχουν μάθει να αποφασίζουν και να επωμίζονται την ευθύνη της απόφασής τους, συστήνουν μια ελεύθερη πολιτεία. Σε αυτήν όμως την περίπτωση, η κοινωνική ειρήνη δεν είναι εξασφαλισμένη ούτε από το μεγάλο κεφάλαιο (δεξιά) ούτε από το κράτος (αριστερά) αλλά από την ίδια την πολιτεία. Ωστόσο, η αριστερά αυτό το βλέπει ως φιλελεύθερη θέση…

Καιρός να ξεσκουριάσουμε λίγο, γι’ αυτό είμαστε στο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

 

Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΑ, προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.), μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, karabelas@edik.gr 

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013 

Η πολιτική ζωή της χώρας μας δείχνει το δρόμο σε κάθε τριτοκοσμική κατ” επίφαση δημοκρατία. Η παρακολούθηση των συνεδριάσεων της Βουλής και οι αρένες των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών μάς πείθουν ότι υπάρχει ακόμα κατήφορος για να τον κατεβούμε.

Ο πυρετός της αντιπαράθεσης έχει ξεπεράσει προ πολλού τα επίπεδα της δεκαετίας του ’80. Μόνο που τότε η αντιπαράθεση ήταν ένα κακής ποιότητας θέατρο μεταξύ των νομέων της εξουσίας.

Αντίθετα, σήμερα είναι ο λυσσώδης αγώνας του παλαιού, του ψυχορραγούντος δικομματισμού και του δανειοσυντήρητου συστήματος που αυτός έχει χτίσει τα τελευταία χρόνια, απέναντι στις δυνάμεις ακύρωσης και ανατροπής της φαυλότητας.

Αντί λοιπόν να δει κανείς στις δημοσκοπήσεις σημαντική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, ως τη με διεθνή αναγνώριση δύναμη αλλαγής, παρατηρεί μια στασιμότητα ή μικρή κάμψη. Και φυσικά, όπως κάθε κερκίδα που σέβεται τον εαυτό της σε αυτή τη χώρα, αρχίζει την κριτική στον προπονητή, στους παίκτες, στον αγωνιστικό χώρο…

Δεν χωρά καμία αμφιβολία ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που στρέφονται στην αποχή, όπως έχει αναλυθεί από τους ειδικούς, είναι το δημιουργικότερο κομμάτι της κοινωνίας μας, δηλαδή οι νέοι ηλικιακά ψηφοφόροι.

Οι άνθρωποι εκείνοι που στοιχημάτισαν το μέλλον τους με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, όχι γιατί ανακάλυψαν ξαφνικά τον μαρξισμό, αλλά γιατί θέλουν μια πραγματική αλλαγή και μια ουσιαστική Δημοκρατία!

Δεν είναι δυνατόν με φρασεολογία και κείμενα που αποπνέουν άρωμα περασμένων αιώνων, να πείσουμε τους πολίτες για τη διάθεσή μας για Ριζοσπαστική Αλλαγή, για Αξιοκρατία και Αξιολόγηση.

Ο στόχος είναι διττός, να ανακουφίσουμε άμεσα τον πληθυσμό που υποφέρει, με πρωτοβουλίες και δράσεις και από τα πάνω (οργάνωση εθελοντικών ομάδων, νομοθεσία που ανακουφίζει, ανάδειξη πτυχών της δημόσιας ζωής που κρύβουν τα ΜΜΕ) και παράλληλα να σχεδιάσουμε και να δείξουμε με το δάχτυλο το μέλλον, τι οραματιζόμαστε και τι ονειρεύομαστε για τα επόμενα χρόνια.

Δεν υπάρχουν νέοι να πειστούν για ένταξη στα σάπια συνδικάτα και με χαρά να ακολουθήσουν νέους καθοδηγητές, όσο αγνοί και αν δείχνουν. Δεν υπάρχουν νέοι να ακολουθήσουν ξύλινο λόγο και μηδενισμό μέσα στα πανεπιστήμια. Γνωρίζουν το ωραίο και το δημιουργικό και το περιμένουν.

Οι νέοι περιμένουν την όλο και σαφέστερη περιγραφή του οράματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για την αλλαγή. Περιμένουν την πλήρη αποδέσμευση από δογματισμούς και αγκυλώσεις και την υιοθέτηση προτάσεων που θα αφορούν το σήμερα και το αύριο και θα προκύπτουν από ειλικρινή διάλογο και όχι από την ερμηνεία της τάδε υποπαραγράφου του δείνα κειμένου από το 1917 μέχρι σήμερα…

Η διεθνής περιοδεία του προέδρου Αλέξη Τσίπρα και η ευμενής απήχηση και προσέλκυση συμμάχων που επέφερε και ο λόγος που διατυπώνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια καθημερινά από τον ίδιο και πολλά στελέχη, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι σύντομα το κλίμα θα αναστραφεί ριζικά υπέρ της πορείας για την κάλυψη πλήρως του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δηλαδή του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.

Οι πολίτες περιμένουν από εμάς να τους κοιτάξουμε με καθαρή ματιά και να εξηγήσουμε πώς οραματιζόμαστε την Ελλάδα αύριο, πώς θα κατοχυρώσουμε ίσες ευκαιρίες, τιμωρία της διαφθοράς, αξιοκρατία και κυρίως αξιολόγηση.

Περιμένουν προτάσεις για τη μεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα, που ήταν πάντα ο στυλοβάτης της οικονομίας. Απαιτούν ότι δεν θα ασκήσουμε μια πολιτικά υπεύθυνη διαχείριση της καταστροφής και φυσικά ότι ποτέ δεν θα προδώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη, αντικαθιστώντας τους χαλίφηδες του δικομματισμού με τους δικούς μας βεζίρηδες.

Το σημαντικότερο όμως είναι η συμμετοχή, αντί της αποχής που συντηρεί το σύστημα. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στρατός σωτηρίας, είναι οι πολίτες που πρέπει ενεργά να εμπλακούν στις δομές του και να κυριαρχήσουν οι εκφραστές της δυναμικής τού 27%. Αντί του καναπέ, ο αγώνας λοιπόν…

Πηγή: http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=343355

 

Άρθρο του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ., στην πρώτη σε κυκλοφορία Εφημερίδα της Κύπρου «Ο Φιλελεύθερος», Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

arthro-im

 

Πηγή: http://www.philenews.com/AssetService/Image.ashx?t=2&pg=65196&

 

To παρακάτω κείμενο στήριξης της υποψηφιότητας Λιλλήκα υπογράφουν μεταξύ άλλων ο Πρόεδρος της Ε.ΔΗ.Κ. Σταύρος Καράμπελας και ο Γενικός Γραμματέας Δημήτρης Σταθακόπουλος.

 

Στις 22 Ιανουαρίου θα έλθει  στην Αθήνα ο Γιώργος Λιλλήκας, υποψήφιος  για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας στις εκλογές που θα διεξαχθούν στις 17 Φεβρουαρίου . Όπως είναι γνωστό, η παράταξη της οποίας ηγείται ο Λιλλήκας, με κύριο πυρήνα την ΕΔΕΚ και με συμμετοχές   Πολιτών όπως του Προέδρου της Κυπριακής Βουλής  Γιαννάκη Ομήρου ,   του Βάσου Λυσαρίδη και στελεχών του ΔΗΚΚΟ ,  έχει εκφράσει   αντιρρήσεις  στην πολιτική του απερχόμενου Προέδρου Χριστόφια για  το Κυπριακό  και συγκεκριμένα με την   πολιτική διμερών διαπραγματεύσεων  με την τουρκική πλευρά   με παραγνώριση των διεθνών θεσμίσεων ,   με παράκαμψη έως «αμνήστευση»  της τουρκικής εισβολής και κατοχής της βόρειας Κύπρου ,  με διαρκείς  μονομερείς υποχωρήσεις ,  ενδοτικότητα  και παθητική προσαρμογή στις συνεχώς   αυξανόμενες διεκδικήσεις  της τουρκικής πλευράς.

Ο  Γιώργος Λιλλήκας έχει εκφράσει την αντίθεσή του  στη λογική του  νεοαποικιακού  Σχεδίου  Ανάν , που τέθηκε στη κρίση του εκλογικού σώματος και απορρίφθηκε  με δημοψήφισμα το 2004 , ενός σχεδίου που πρόβλεπε  τη βοσνιοποίηση και κατ’ ουσίαν διάλυση της κυπριακής δημοκρατίας, που παρέκαμπτε το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» ,  έθετε ως ανώτατη πολιτειακή αρχή της Κύπρου Άγγλους δικαστές, επέβαλε ρατσιστικές διακρίσεις εις βάρος των Ελληνοκυπρίων,  καταργούσε συνολικά  την ισότητα της ψήφου μεταξύ των πολιτών και θεμελίωνε   ένα δυσλειτουργικό κρατίδιο με θεσμικές διατάξεις εξωφρενικών διαστάσεων (περίπου 40.000 λέξεων), πρωτοφανών για οποιοδήποτε συνταγματικό χάρτη της μετααποικιακής  περιόδου.

Με βάση τα παραπάνω, αλλά και με δεδομένη τη ρευστότητα στη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου και τη διαρκή επιδίωξη ηγεμονικού ρόλου από τη πλευρά της Τουρκίας,  η υποψηφιότητα Λιλλήκα αποκτά μεγάλο ειδικό βάρος.

Η  επαπειλούμενη επιβολή του Μνημονίου στη Κύπρο και η  επιδίωξη  των κεντροευρωπαϊκών χωρών για την χειραγώγηση της ευρωπαϊκής περιφέρειας , συμβαδίζει με  την   αναθεώρηση  σειράς αρχών, που κυριαρχούσαν ιδεολογικά   στις  αρχές  της δεκαετίας που πέρασε : Η  «σύγκλιση των  ευρωπαϊκών οικονομιών», η  κάποτε δεσπόζουσα προβληματική  για την «ανάπτυξη της ευρωπαϊκής περιφέρειας», για την  «ευρωπαϊκή συνοχή» και άλλα ηχηρά παρόμοια, έχουν  αντικατασταθεί από τις λογικές της  Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της θανατηφόρας λιτότητας.  Εξ άλλου ο στόχος της εναρμόνισης των εθνικών νομοθετικών συστημάτων έχει εγκαταλειφθεί  προς όφελος των ανά χώρα μνημονιακών θεσμίσεων, που  προωθούν  έναν οικονομικό και κοινωνικό δυϊσμό ,  καταστρεπτικό ακόμη και για την όποια  «ευρωπαϊκή συνοχή».

Οι κυπριακές εκλογές του Φεβρουαρίου μπορεί να αποτελέσουν γόνιμο ερέθισμα  για τον  προβληματισμό και τη  πρακτική της Ελληνικής Αριστεράς και των Πατριωτικών Δυνάμεων στην Ελλάδα και στη διασπορά. Απέναντι στα  μνημονιακά προσχήματα που παραλλάσσουν από χώρα σε χώρα και στις  μνημονιακές καλένδες στις οποίες παραπέμπεται η οικονομική ανάπτυξη,  απέναντι στην επιστράτευση  δεξιών και «αριστερών» διεκπεραιωτών των αντιλαϊκών  μέτρων, αντιτάσσουμε τον αγώνα του λαού στην Ελλάδα και Κύπρο για αξιοπρέπεια, δημοκρατία και προκοπή, μέσα από ένα πολιτικό πρόγραμμα εκ διαμέτρου αντίθετο με εκείνο που επιβάλλει σήμερα το ευρωπαϊκό «διευθυντήριο»

Σήμερα, στην  Ελλάδα, στην Κύπρο αλλά και σε ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη,  Κύπρο, Νότια Ευρώπη, βιώνουμε την επιτακτική  ανάγκη μετωπικής δράσης των λαών της ευρωπαϊκής  περιφέρειας, την ανάγκη  μιας πολυδιάστατης  εξωτερικής πολιτικής  για την  διαφύλαξη της ειρήνης  στη περιοχή της Μεσογείου, τη ριζική αλλαγή πολιτικής τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Κύπρο.

Χαιρετίζουμε τη παρουσία του Γιώργου Λιλλήκα στην Αθήνα ως βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση και καλούμε κάθε δημοκράτη και πατριώτη να παρευρεθεί στην ομιλία του,  στις 22 Ιανουαρίου, στις 8μ.μ. στο Μέγαρο Μουσικής

Υπογράφουν :

ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ΑΝΥΦΑΝΤΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΡΙΤΩΝ

ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

ΓΙΩΤΑΣ ΣΤΑΘΗΣ

ΔΑΡΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΔΡΑΓΩΝΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΔΡΑΓΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΙΜΟΣ

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

ΚΑΡΑΤΑΣΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΑΡΟΥΜΠΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΑΤΣΙΟΥΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΚΑΤΣΙΟΥΛΑΣ ΤΑΚΗΣ

ΚΕΦΑΛΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΚΟΝΤΑΡΊΝΗΣ ΠΈΤΡΟΣ

ΚΟΝΤΟΣ ΜΑΝΟΣ

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΚΥΖΗΡΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΆΚΗΣ ΑΡΗΣ

ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΜΑΓΓΑΝΙΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΜΑΝΤΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΜΑΡΟΥΓΚΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΜΑΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΜΕΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΜΙΑΤΙΔΗ ΧΑΡΑ

ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΜΠΟΥΖΑΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

ΜΠΟΥΤΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΠΑΠΠΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

ΠΥΡΓΑΚΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΡΟΥΠΙΝΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ

ΣΑΓΩΝΑΣ ΦΩΤΗΣ

ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑΣ

ΣΟΥΜΠΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ

ΣΤΑΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΣΧΙΖΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΧΟΙΝΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ

ΤΑΚΑΝΤ ΑΜΙΡ

ΤΣΙΛΙΔΟΥ ΕΥΔΟΚΙΑ

ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΦΑΡΜΑΚΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΦΑΤΟΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

ΧΑΡΑΚΛΙΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

 

Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ.:«Φιλοδοξία μου είναι η Ε.ΔΗ.Κ. να εκπροσωπήσει τους Έλληνες που μπορούν ακόμα να σκέπτονται» στην Εφημερίδα «Ο Παλμός», στις 27-10-2012:

palmos2

© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha