Μία κάποια εκδοχή Ελλάδας και ελληνικού λαού, ανακάλυψε σήμερα το πρωί ότι ο φασισμός σκοτώνει. Είναι ακριβώς η εκδοχή Ελλάδας και λαού που έκανε την Ελλάδα σαν τα μούτρα της. Η Ελλάδα που πουλάει την ψήφο της άλλοτε σε λαμόγια κι άλλοτε σε τσαρλατάνους που άδουν πολιτικό λόγο εφάμιλλο σκυλάδικων ασμάτων. Η Ελλάδα που συκοφαντεί ως «μαλάκες» και περιθωριοποιεί αυτούς που παλεύουν για το δίκιο και την αξιοσύνη.

Είναι η αιώνια εκδοχή της Ελλάδας που ξυπνάει μόνο όταν βγαίνει από εφιάλτη. Είναι τότε που θυμάται την Ιστορία και παίρνει θέση υπέρ της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Έτσι – όμως –  αναιρεί τη δική της ιστορία και χτίζει γιαλαντζί δημοκρατία και ελευθερία. Έτσι οι Τετάρτες – και όχι μόνο αυτές – ξημερώνουν ματωμένες.

Φταις εσύ ελληνικέ λαέ. Στην πλειοψηφία σου (αφού αυτή κυβερνάει και εμάς τους υπόλοιπους) φταις και εν πολλοίς δεν αξίζεις να λέγεσαι ούτε «ελληνικός», ούτε «λαός».  Μια ζωή βολευόσουν με τους κλέφτες και τους ψεύτες ή έσπευδες να κλέψεις φως από άξιους προγόνους ή συγχρόνους: Ο Κολοκοτρώνης φυλακή και ο Παναγούλης να ματώνει μόνος. Και οι δύο – και λίγοι (δυστυχώς) ακόμα – να θυσιάζονται για ένα αδειανό πουκάμισο. Για σένανε, πολυμήχανο απόβρασμα της Ιστορίας, που κατόρθωσες να τους ξεγελάσεις. Για σένανε που πούλησες κοψοχρονιά το κλειδί της Κερκόπορτας και αναίσχυντα εμπορεύεσαι ακόμη την υπόληψη των λίγων Παλαιολόγων που σου έφτιαξαν όνομα για να πουλάς μούρη στην οικουμένη, μιλώντας τη γλώσσα τους. Για σένανε που στην πρώτη στραβή γίνεσαι κολλητάρι του αγά, του γκεσταπίτη ή του χουνταίου.

Ε, λοιπόν βρισκόμαστε σε έναν ιδιότυπο «εμφύλιο» μαζί σου. Είσαι αριθμητικά υπέρτερος, αλλά και τι μ’αυτό; Πάντα λιγότεροι ήμασταν, μα ακόμη εδώ. Όμως προτιμάμε να εξαλειφθούμε μαζί με το όνομά μας, παρά να σε αφήσουμε να το εμπορεύεσαι.

Ένα «καριοφίλι» μας έμεινε από το 1843. Η οδηγία χρήσης του με αριθμό 120 γράφει ότι «επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».