…ή αλλιώς πως οι πολίτες απαξιώνουν μια επέτειο.
Μια χώρα έχει ζωή όταν κατοικείται από ανθρώπους, ακόμα πιο δύσκολα μια Δημοκρατία έχει ζωή όταν στηρίζεται σε πολίτες.
Θέλεις από “πρέπει”, θέλεις από τύψεις όσων επτά χρόνια δούλευαν, γιατί “δουλειές είχε επί χούντας”, όσων διάβαζαν γιατί δύσκολο να μην κυνηγήσεις το μισθό και τη θέση, καθιερώθηκε ο “εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου”…
Και μετά; Μετά τίποτε μια φθίνουσα πορεία με ευαισθητοποιημένους δασκάλους και γονείς που μοιάζουν βελόνα ανάμεσα στ” άχυρα…
Τα άχυρα όμως είναι αγαπημένο προϊόν γιατί φωλιάζουν σε τεράστιες ποσότητες στα μυαλά των απογόνων ενός ένδοξου Έθνους, αυτού των Ελλήνων…
40 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο τα διδάγματά του στέκουν εκεί ψηλά, αμόλυντα και διδακτικά για όποιον έχει καρδιά και μυαλό. Βρίσκονται εκεί και απευθύνονται σε πολίτες και όχι ιδιώτες…
Καληνύχτα σας…
Πρόσφατα σχόλια