Εμφυλίου τελώνεια

 Δελτία Τύπου - Ανακοινώσεις  Καμία απάντηση »
Αυγ 292013
 

Σαν σήμερα τον Αύγουστο του 1949 έληξε ουσιαστικά ο εμφύλιος σπαραγμός.

Ο Εμφύλιος Πόλεμος που ξεκίνησε από το 1943 στα ελληνικά βουνά, κόστισε στην Ελλάδα ποταμούς αίματος και στις δύο πλευρές και ρίζωσε άσβεστο μίσος για δεκαετίες.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι τα γεγονότα εκείνα στέρησαν από την Ελλάδα τη Νέμεση έναντι των Δωσιλόγων και κυρίως την Εθνική ολοκλήρωση (εδαφικές διεκδικήσεις) έναντι των συνεργατών των Γερμανών (Αλβανία-Βουλγαρία), αλλά και έναντι της συμμάχου Αγγλίας (Κύπρος)…

Εκείνο όμως που είναι πραγματικά τραγικό, είναι ότι επανέρχεται και στοιχειώνει την πολιτική συζήτηση στις μέρες μας. Η γενιά που καλείται να ορίσει το σήμερα και το αύριο του τόπου, η μόνη ανάμνηση που έχει από τότε, είναι οι διηγήσεις των παππούδων.

Αγαπάμε τους παππούδες, αλλά διάολε, οι έριδες τους πρέπει να τους ακολουθήσουν…

 Δημοσιεύτηκε από στις 2:51 μμ  Ετικέτες:

Το εκρηκτικό προσκλητήριο της Ελευθερίας

 Δελτία Τύπου - Ανακοινώσεις, Ε.ΔΗ.Κ., Ε.ΔΗ.Ν. (Νεολαία)  Καμία απάντηση »
Αυγ 122013
 

Ήταν εκείνες οι πρωινές ώρες της 13ης Αυγούστου 1968, που ο Αλέκος Παναγούλης με τους συντρόφους του, υπέγραφαν με την ιστορία το ιερό συμβόλαιο του αγώνα και της αντίστασης κατά της τυραννίας. Η βόμβα εξερράγη, ο χώρος με το χρόνο δε συμφώνησαν και ο τύραννος σώθηκε μαζί με το καθεστώς του για να επιτελέσουν την «εθνοσωτήριο». Και η επτάχρονη δικτατορία έκανε ανέμελη το ταξίδι της, αφήνοντας στους ενδιάμεσους σταθμούς, πόνο, αίμα, εξορίες και στο τερματισμό της, τη προδοσία της Κύπρου. Στη συνέχεια η παράδοση της σκυτάλης στη μεταπολίτευση ή αλλιώς τη μετεξέλιξη της δικτατορίας σε δημοκρατία. Κείνο το Αυγουστιάτικο πρωινό ο Αλέκος έμπαινε σε μια θυελλώδη διαλεκτική με την ιστορία. Αυτή του ανιδιοτελούς αγώνα για το ύψιστο και ίσως το πιο ευγενές ιδανικό: την ελευθερία. Τη διαλεκτική αυτή που τον ανέδειξε σε σύμβολο αντίστασης αλλά και ποιητή που κάνει τον πόνο, προσκλητήριο για αγώνα.
Επωμίστηκε το «σταυρό» της βούλησης της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για προσωπική-συλλογική ελευθερία και δημοκρατία και συνάμα την αδυναμία του να τη διεκδικήσει σθεναρά.
Ο Αλέκος όντας βουλευτής της Ε.Δ.Η.Κ δεν σταμάτησε να αγωνίζεται και στην προσπάθειά του να αποκαλύψει σκοτεινές πτυχές της «επταετίας» δολοφονείται, αφήνοντας μας βιωματικά διδάγματα όπως η αυτογνωσία για το τι σημαίνει Άνθρωπος και ενεργός πολίτης. Διδάσκοντας πνεύμα ανυποταξίας και αντίστασης στο σαθρό, το κίβδηλο και το κατευθυνόμενο. Η ελευθερία έλεγε «περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον».
Με τη πορεία του πέρασε στην αθανασία, καθώς μόνο το σώμα του χάθηκε. Το πνεύμα και η ψυχή του μετοίκησαν και κατοικούν σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε καρδιά που διψά για ελευθερία, για απαλλαγή από κάθε δυνάστη και εξουσιαστή.
Για «πάλης ξεκίνημα».

 Δημοσιεύτηκε από στις 10:09 μμ  Ετικέτες:

Φιλοξενία και ταυτόχρονα εφαρμογή του Νόμου…

 Άρθρα - Σχόλια  Καμία απάντηση »
Αυγ 122013
 

Θα πρέπει τα πράγματα τις ώρες της κρίσης, να είναι ξεκάθαρα και στο μυαλό και στις πράξεις μας…

Η οικτρή οικονομική κατάσταση της χώρας μας δεν επιτρέπει εκπτώσεις στον Πολιτισμό και τις Αξίες μας. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν στον τόπο μας, έστω και παρά την θέλησή μας, θα πρέπει να τύχουν του σεβασμού και της φιλοξενίας μας καθώς και των παροχών που προκύπτουν από τις διεθνείς δεσμεύσεις μας, για όσο διάστημα χρειαστεί να παραμείνουν.

Είναι ευθύνη της Κυβέρνησης τόσο το γεγονός ότι ταλαιπωρούνται άνθρωποι που χρήζουν Πολιτικού Ασύλου, όσο και ότι δεν υπάρχει επαρκής συνεργασία με την Τουρκία και τις χώρες αφετηρίας των παράνομων μεταναστών, για να είναι ταχύτερη και μαζικότερη η επαναπροώθηση στις πατρίδες τους.

Προφανώς, για όσο διάστημα απαιτηθεί η παραμονή τους στην Ελλάδα, αυτή θα πρέπει να είναι σε Κέντρα Φιλοξενίας κοντά στα σύνορα, στα οποία θα έχουν πρόσβαση οι διεθνώς αναγνωρισμένες ΜΚΟ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και θα τους παρέχονται οι στοιχειώδεις παροχές ενός πολιτισμένου και δημοκρατικού κράτους.

Κάθε άλλη συζήτηση είναι περιττή…

 Δημοσιεύτηκε από στις 3:36 μμ
© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha