Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) έχει ως προτεραιότητα την ενωτική διοργάνωση εκδηλώσεων εθνικών επετείων, θεωρώντας τέτοια και αυτή του ξεσηκωμού των φοιτητών του Πολυτεχνείου το 1973 για Ελευθερία και Δημοκρατία.
Στο σημείο αδιεξόδου όπου έχει φτάσει ο δημόσιος διάλογος εν μέσω πανδημίας απαγορευτικής για συνωστισμούς, φαίνεται πως η διέξοδος θα μπορούσε να προέλθει από τη μνημόνευση της ιστορικής ημέρας με την ανάρτηση της Γαλανόλευκης στα μπαλκόνια των σπιτιών, όπως συμβαίνει και στις άλλες επετείους.
Η κοινή λογική και η ιστορική μνήμη συνηγορούν προς την επιλογή αυτή, αφού η σημαία στο μπαλκόνι για το Πολυτεχνείο
• παραπέμπει σε εθνική επέτειο
• παραπέμπει στη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου που ηγείται της καθιερωμένης πορείας
• αποτελεί σύμβολο Ελευθερίας
• μας ενώνει υπερβαίνοντας τους συνήθεις διχασμούς μας
• υπενθυμίζει την απόθεση σημαίας επί της σορού νεκρών Ηρώων.
17n_n
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου του Αλέκου Παναγούλη, του Κώστα Γεωργάκη και άλλων αντιδικτατορικών ηρώων, καλεί τον πολιτικό κόσμο της χώρας σε ενωτική απόδοση τιμής σε αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για να είναι η διαφωνία δικαίωμα και η σύνθεση ύψιστο επίτευγμα των πολιτών και του πολιτεύματος.
 
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Ένας πρόεδρος που συγκέντρωνε τα χειρότερα χαρακτηριστικά των προηγούμενων 44, διαφθορά, επικίνδυνη εγωπάθεια, ηλιθιότητα, ρατσισμός, γραφικότητα, ανεπάρκεια, αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, διχασμός, έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς, στήριξη δικτατόρων.
Εάν πράγματι τελείωσε ο εφιάλτης και δεν ανατραπεί η λαϊκή βούληση στο Ανώτατο Δικαστήριο, θα χρειαστεί πολύς κόπος για να επανέλθει η Αμερική στην πρότερη θέση της.
Εάν μελετήσει κανείς τα αποτελέσματα θα δει ότι πέρα από τις μεγάλες πόλεις και τις κοσμοπολίτικες ακτές η λογική τραμπ επικρατεί στις ΗΠΑ.
Εκεί που λέγαμε ότι ο Μπους ήταν μια θλιβερή παρένθεση, ίσως διαπιστώσουμε ότι ο Ομπάμα ήταν μια αναλαμπή.
Για πολλά χρόνια στις ΗΠΑ, αλλά και εμείς στην Ευρώπη, αντιμετωπίζαμε τη λαϊκίστικη, θρησκόληπτη, συνωμοσιολογική ακροδεξιά ως μια γραφικότητα που δεν μας φόβιζε, που καταφέρναμε την τελευταία στιγμή περιφέροντας στα τείχη τις εικόνες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας να την κατανικούμε.
Ξυπνήσαμε ένα πρωί όμως και ο Κόσμος είχε γεμίσει από Τραμπ, Μπολονσάρου, Τζόνσον, Καζίνσκι και Ούρμπαν.
Εάν αυτό που συνέβη με τον Τραμπ δεν τρόμαξε τους Δημοκράτες του Κόσμου, δεν ξέρω τι μπορεί να μας θυμίσει τα καθήκοντά μας ως Πολίτες.
Το κίνημα που προσπαθεί να οργανώσει ο Μπέρνυ Σάντερς εντός του Δημοκρατικού Κόμματος είναι η ενδεδειγμένη λύση και για την εδώ πλευρά του Ατλαντικού.
Δεν μπορούμε να καθόμαστε άλλο με σταυρωμένα χέρια, πρέπει να ξανακερδίσουμε τις καρδιές αυτών των ανθρώπων και αυτό θα γίνει αν μπορούμε να διατυπώσουμε ένα προοδευτικό όραμα για το μέλλον, μια οδό ευδαιμονίας και ολοκλήρωσης όπως προσέφερε η Σοσιαλδημοκρατία τον περασμένο αιώνα.
Αλλά τα κουλούρια πρέπει να είναι φρέσκα, πετάμε από το παρελθόν την σκουριά και κρατάμε την φλόγα, και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από την θωράκιση της Δημοκρατίας, την υπόμνηση ότι η λέξη πολιτική βγαίνει από το Πολίτης και όχι το πολιτικός, από το πρωτείο της πολιτικής έναντι της οικονομίας από τον αναστοχασμό της λέξης Αλληλεγγύη.
Αν όλα αυτά σας ακούγονται αδιάφορα τότε το «βυζαντινόν» και οι ελοχίμ σας περιμένουν, στην υγειά σας και καλή τύχη…
124009315_10158634543858948_1712995277055018193_n
© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha