Ξεκίνησε από τα μικράτα του στην ΕΔΗΝ και τους Ανένδοτους αγώνες της Ένωσης Κέντρου για Δημοκρατία και Ελευθερία και συνέχισε παλι μέσα από την Ένωση Κέντρου-ΕΔΗΝ Γερμανιας την περίοδο της χούντας.
Γνώρισα τον Νεοκλή αρκετα νέος, στις τακτικές συναντήσεις των παλαιών ΕΔΗΝιτων και Συναγωνιστών του Αλέκου Παναγούλη. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος στην παρέα και κυρίως ένα κοφτερό συνδυαστικό μυαλό στις αναλύσεις και τις κρίσεις των γεγονότων. Ανέλυε όσο κανεις το γερμανικό κατεστημένο και την εξωτερική πολιτική της Γερμανιας. Κυρίως όμως ήταν ειλικρινής και δεν χάιδευε αυτιά ακόμα κ αν ήταν να γίνει δυσάρεστος. Ήταν δε από τους πρώτους σε ιδέες για ακτιβιστική δράση ακόμα κ με κίνδυνο, όπως όταν καταθέσαμε μηνυτήρια αναφορά στη χρυσή αυγή και την θυροκολλήσαμε στα γραφεία της.
Τα τελευταία χρόνια τον είχαν κεντρίσει οι ιδέες για άμεση Δημοκρατία, για κληρωτούς και ανακλητότητα στα δημόσια πρόσωπα, θέσεις που υποστηρίξαμε και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα.
Με πολύ κέφι μας έλεγε για το τριαδικό σύστημα, σε κάθε συνεδρίαση πρότεινε την ευθύνη ο καθένας μας να φέρει δυο ακόμα συνομιλητές και όταν έφταναν στον αριθμό 21 ήταν μια ολοκληρωμένη ομάδα που μπορούσε να συνεχίσει μόνη της αμεσοδημοκρατικά την πορεία της, χωρίς προέδρους και όργανα. Το πρώτο σκέλος το θυμόταν από τα χρόνια της ΕΔΗΝ ως οργανωτική παρότρυνση του Γέρου.
Είναι σκληρό να χάνεις έναν άνθρωπο που αγαπάς, που μοιράζεσαι ιδέες, αγώνες και ένα ποτήρι κρασί. Ο Νεοκλής έζησε όπως ήθελε και λίγοι άνθρωποι το έχουν πετύχει αυτό χωρίς να είναι από τζάκι. Έφυγε αφήνοντας πίσω πολλούς ανθρώπους που τον αγαπούσαμε και τον σεβόμασταν για τον λόγο και τις ιδέες του.
Καλό ταξίδι Νεοκλή θα μας λείψουν όλα και κυρίως το χαμόγελο σου που γέμιζε το χώρο!
Πρόσφατα σχόλια