Ο Λαός. Η Πατρίδα. Η Ευθύνη. Ακόμα και η επίκληση του Θεού χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί η συγκρότηση της κυβέρνησης Σαμαρά.

Μια πρόχειρη, όσο και προσωρινή συγκόλληση ετερόκλητων υποκρισιών, που με αρκετή καθυστέρηση και περισσότερο παρασκήνιο, προσπαθεί να εμφανίζεται ως Κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης.

Όμως, θα ήταν καλύτερα να αποκληθεί Κυβέρνηση Εθνικής Ανευθυνότητας. Και τούτο, γιατί:
α) επικαλούνται τον Λαό, εκείνοι ακριβώς που τον οδήγησαν στην εξαθλίωση,
β) αναφέρονται στην Πατρίδα, εκείνοι ακριβώς που την ξεπούλησαν με την ελεεινή τους πολιτική που έφερε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και τέλος,
γ) κόπτονται για την υπευθυνότητά τους, εκείνοι ακριβώς που με τις κυβερνήσεις τους, οδήγησαν τον Λαό και την Χώρα στην σημερινή τραγική κατάσταση.
Εκτός αυτού, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η σύμμαχός του Νέα Δημοκρατία, ισχυρίζονται ότι θα μας σώσουν, ενώ αυτοί και οι πολιτικές τους, μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού, μας βούλιαξαν στην πολιτική καταισχύνη με το να γίνουμε ο περίγελος της Ευρώπης και προκάλεσαν στους συμπολίτες μας, τόσες κοινωνικές αδικίες.
Αδιόρθωτες και αμετανόητες οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, εκβίασαν τον Λαό, τον τρομοκράτησαν και τον υποχρέωσαν να τους ψηφίσει, υφαρπάζοντας την ψήφο του.
Και έτσι, με την περίεργη σύμπραξη της ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη, συγκρότησαν με το στανιό, μια ετερόκλητη συγκυβέρνηση με την στήριξη αυτού του κυρίου, που κατά τα άλλα, τον Μάιο δεν θα έδινε ΄΄αριστερό άλλοθι΄΄, αλλά, και θα βοηθούσε στην δημιουργία «κυβέρνησης με αριστερό πρόσημο»…
Όμως, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο κ. Κουβέλης προσχώρησε τον Ιούνιο, στην συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με φύλλον συκής, την δήθεν αναδιαπραγμάτευση όρων του Μνημονίου…

Αναρωτιέται κανείς: γιατί η ΔΗΜΑΡ δεν έπραξε ήδη μετά τις εκλογές της 6ης  Μαΐου, εκείνο που δεν δίστασε να πράξει μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου;
Εάν η συγκυβέρνηση του Μνημονίου, είχε συγκροτηθεί από τον Μάιο, θα είχαμε τουλάχιστον, αποφύγει τα τεράστια έξοδα για την διενέργεια των επαναληπτικών εκλογών.

Είναι φανερό ότι, δυστυχώς για τον ίδιο, ο κ. Κουβέλης βαδίζει στον δρόμο του κ. Καρατζαφέρη, που οδήγησε και τον εαυτό του και το κόμμα του, στην διάλυση και στην πολιτική ανυπαρξία.

Και είναι απολύτως βέβαιο, ότι οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, δεν θα διστάσουν να απορρίψουν το συγκυβερνητικό τους αριστερό άλλοθι, σαν στυμμένη λεμονόκουπα, μόλις τους φέρει την πραγματική αντίρρηση στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του Μνημονίου.

Άλλωστε, είναι γνωστή η τακτική και η πρακτική, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επί 30 χρόνια.

Οι όποιες επιτυχίες οφείλονται αποκλειστικά, στην μεγάλη διάνοια των Αρχηγών τους, ενώ τις μεγάλες αποτυχίες, τις φορτώνουν πάντοτε, στους άλλους…

Και γι΄ αυτό, ευκαιρίας δοθείσης, στον κ. Κουβέλη θα επιρρίψουν τις προβλεπόμενες αποτυχίες αυτής της συγκυβέρνησης.

Δυστυχώς και μόνο από την ανάγνωση της επιτευχθείσας «σύγκλισης», διαπιστώνει ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος, ότι τα γραφόμενα εκεί, αποτελούν απαρίθμηση ασύνδετων τίτλων πάνω σε άδειες από σοβαρό περιεχόμενο, σελίδες, που εμφανίζουν τους ασαφείς στόχους, τις επιδιώξεις και τις προθέσεις, ως ΄΄προγραμματική σύγκλιση΄΄  3 κομμάτων…
Δεν θα μας απασχολήσουν τα πρόσωπα που απαρτίζουν την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά.
Βάφτισαν τους περισσότερους υπουργούς, ως μη κομματικά πρόσωπα και ως τεχνοκράτες, λές και οι κυβερνήσεις χρειάζονται περισσότερο τεχνοκράτες και όχι γνήσιους πολιτικούς με στοιχειώδη λογική, πολιτική βούληση και έννοια για τον δυναστευόμενο Λαό μας.

Μα ακόμα και ο κ. Σημίτης, τεχνοκράτης ήταν, καθηγητής οικονομικών και όλοι γνωρίζουν πού κατάντησε η Ελλάδα, επί της πρωθυπουργίας του. Και μόνο να αναφέρουμε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, φτάνει…

Οι τεχνοκράτες λοιπόν, δεν αποτελούν εγγύηση για την ευημερία του Λαού μας, γιατί στερούνται πολιτικού αισθητηρίου και βρίσκονται πολύ μακριά από την καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε ως πολίτες.
Τραπεζίτη είχαμε και πριν, τον κ. Παπαδήμο, τραπεζίτη είχαμε και πρόσφατα, τον κ. Ράπανο της Εθνικής Τράπεζας.

Αλλά και ο σημερινός υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας θα μεριμνήσει τώρα, για τον πενόμενο έλληνα πολίτη και όχι για τα συμφέροντα των τραπεζών που υπηρετήθηκαν επί δεκαετίες;

Μακάρι να συνέβαινε αυτό, αλλά μάλλον, είναι προφανές ότι θα φροντίσει για την εφαρμογή του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων.
Και, οι λόγοι για τους οποίους έμπασαν άρον άρον, στην συγκυβέρνηση του κ. Σαμαρά, στελέχη δευτέρας και τρίτης επιλογής, είναι εξίσου προφανείς και κραυγαλέοι, γιατί αποβλέπουν σε πολιτικάντικες κουτοπονηριές, όπως:
-να χρεώσουν τις συγκυβερνητικές αποτυχίες στα στελέχη αυτά και όχι στους 3 αρχηγούς, παράλληλα δε
-να εγγράψουν τις όποιες επιτυχίες στους κ. κ. Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη που είχαν την έμπνευση να τους διορίσουν ως υπουργούς.
Η τρόικα της συγκυβέρνησης θεωρεί ότι έτσι, εξασφαλίζεται από την τριβή και την παρεπόμενη φθορά.
Απατώνται πλάνην οικτράν.

Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου-ΕΔΗΚ και όλοι οι αντιμνημονιακοί πολίτες μαζί με την Αξιωματική Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες πολιτικές δυνάμεις, έχουν και την γνώση και την πείρα και την πολιτική ισχύ και την κοινωνική νομιμοποίηση, για να μην επιτρέψουν την παραπλάνηση του Ελληνικού Λαού, την φαλκίδευση των απαράγραπτων δικαιωμάτων του και την περαιτέρω εξαθλίωση και εξαχρείωση της Ελλάδας.-

 

Για το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιουνίου, το Εθνικό Συμβούλιο της Ε.ΔΗ.Κ. εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

Στις εκλογές της 17ης Ιουνίου δεν πρωταγωνίστησε η βούληση του λαού να ξεφύγει από τη μέγγενη των μνημονίων και το ζοφερό μέλλον που αυτά του επιφυλάσσουν, αλλά ο φόβος, η προπαγάνδα εναντίων κάθε προοδευτικής φωνής, οι ψυχροπολεμικές τακτικές παραπληροφόρησης και χειραγώγησης της κοινής γνώμης.

Η απαξίωση για την έννοια της δημοκρατίας και του εκλογικού δικαιώματος που έχει δημιουργηθεί στη συνείδηση των πολιτών από το ισχύον πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του, οδήγησε σε αποχή που έφτασε στο ποσοστό ρεκόρ του 39%.

Παρά τον ασύμμετρο πόλεμο και τις πρωτοφανείς πιέσεις από εσωτερικό και εξωτερικό, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συγκεντρώσει έναν θριαμβευτικό αριθμό ψήφων.

Όμως, η επιτυχία αυτή δεν υπήρξε αρκετή ώστε να διώξει τις μνημονιακές δυνάμεις, κι έτσι, οι άνθρωποι που μας έφεραν στα πρόθυρα της καταστροφής μπορούν, δυστυχώς, να συνεχίσουν το έργο τους επικαλούμενοι πια την υφαρπαγείσα εντολή του λαού. Είμαστε βέβαιοι πως θα έρθει η ώρα όπου θα συνειδητοποιήσουν το μεγάλο μερίδιο ευθύνης τους οι ιδιωτεύσαντες κι αυτοί που ψήφισαν ανεύθυνα κι ακραία.

Κρίνουμε πως η κυβέρνηση που προέκυψε, εφ’ όσον συνεχίσει την ίδια πολιτική, θα βρεθεί αντιμέτωπη με ένα ολοένα διογκούμενο κύμα λαϊκής αγανάκτησης. Η πολυθρύλητη πολιτική σταθερότητα, πλέον, μπορεί να έρθει μόνο μέσα από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο θα εκφραστεί από ένα νέο Σύνταγμα γνήσιας ισοπολιτείας.

Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου θέλει να ευχαριστήσει θερμά όλους όσοι πίστεψαν και στάθηκαν δίπλα μας στον αγώνα για την ενίσχυση των αντιμνημονιακών προοδευτικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων στις εκλογές της 17ης Ιουνίου. Θα είμαστε παρόντες στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες.

 

H Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ) θεωρεί το εκλογικό αποτέλεσμα δικαίωση της σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο του Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου. Η συμμαχία των ριζοσπαστικών προοδευτικών δυνάμεων ήταν αυτή που επέτρεψε στο λαό να ανατρέψει το δικομματισμό, που υπήρξε η γάγγραινα της μεταπολίτευσης, διδάσκοντας πώς η άρνηση του πολιτικού “fast food” μπορεί να φέρει την αλλαγή, σε επίπεδο νοοτροπίας του πολίτη-ψηφοφόρου.

Η Πολιτική Επιτροπή του κόμματος που συνεδρίασε χθες, κρίνει πως πρέπει να είμαστε έτοιμοι για συνθέσεις στην κατεύθυνση που έδειξαν οι κάλπες. Σύνεση, ψυχραιμία, διαλεκτικό πνεύμα και πάνω από όλα δημοκρατικό ήθος, πρέπει να διακρίνουν τα πολιτειακά κοινοβουλευτικά κόμματα. Ο όποιος συμβιβασμός, μπορεί και πρέπει να γίνει με βάση τους διαμορφωμένους από το εκλογικό αποτέλεσμα συσχετισμούς. Είναι οι συσχετισμοί αυτοί που θα δείξουν πόσο κρασί και πόσο νερό θα έχει το μείγμα. Ο συμβιβασμός στη Δημοκρατία έχει και ρεαλισμό και επαναστατική δύναμη. Ας μην φοβόμαστε τη Δημοκρατία και ας δώσουμε στη χώρα μία υπεύθυνη κυβέρνηση από τώρα στη κατεύθυνση της ακύρωσης των μνημονίων και της κοινωνικής διάλυσης που επέφερε η συγκυβέρνηση του δικομματισμού.

Κατά τη συνεδρίαση επισημάνθηκε το ιστορικό θλιβερό της ακροδεξιάς παρουσίας στη Βουλή μαζί με το τμήμας της που έμεινε εκτός. Τόσο η το κόμμα του Κέντρου, όσο και η νεολαία του (ΕΔΗΝ – Νεολαία του Αλέκου Παναγούλη), εστιάζουν στο εξής στην υπεράσπιση της Δημοκρατίας με εκστρατεία αποκάλυψης της ναζιστικής αυτής οργάνωσης. Θλίψη μας κατέχει για τη βλακώδη άγνοια των ανεύθυνων 432.000 που έβαλαν το ναζισμό στο ναό της Δημοκρατίας.

Ο Αγώνας για Δημοκρατία και Ελευθερία συνεχίζεται!

 

Άρθρο του Δημ. Σταθακόπουλου, Γεν. Γραμματέα της Ε.ΔΗ.Κ. και υποψηφίου βουλευτή Α” Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, το οποίο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 4 Μαΐου 2012.

Σε λίγα εικοσιτετράωρα, ολοκληρώνεται η πιο μονοθεματική προεκλογική εκστρατεία ολόκληρης της μεταπολίτευσης. Ο προεκλογικός λόγος αρχίζει και τελειώνει στο θέμα της οικονομικής κρίσης η οποία έχει ξεσπάσει στη χώρα. Και την οικονομική κρίση, μπορεί να τη δει κανείς από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Είναι αλήθεια, για παράδειγμα, πως η οικονομική κρίση δεν είναι καθόλου μια ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά πρόκειται για μια παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία πλήττει με ιδιαίτερη σκληρότητα την Ελλάδα. Είναι αλήθεια ωστόσο και κάτι άλλο: αν ο λαός λέει πως ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται, ισχύει πως, σε περιόδους κρίσης, αποκαλύπτεται το αν πριν την κρίση είχες κάνει φρόνιμες επιλογές ή επιπόλαιες.

Αν το πολιτικό μας προσωπικό ήταν υπεύθυνο, θα είχε προβλέψει την κρίση (άλλωστε, μαντική εστί ανθρώπου φρονίμου εικασμός, έλεγε ο Αντιφών) και θα είχε λάβει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μειώσει στο ελάχιστο δυνατό τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής θύελλας. Αλίμονο όμως, το ξέρουμε πολύ καλά, η μεταπολίτευση υπήρξε μια γιορτή της επιπολαιότητας και της ανεμελιάς. Πολιτικές οι οποίες φτιασίδωναν ένα επίπλαστο σήμερα, χωρίς να νοιάζονται για το πόσο στέρεο θα είναι το αύριο για τις μελλοντικές γενιές. Κι είναι ένα από τα πολλά που η ΕΔΗΚ κατήγγειλε με συνέπεια, από την πρώτη ημέρα της μεταπολίτευσης. Κι είναι ο λόγος που σήμερα ερχόμαστε και λέμε πως η κρίση είναι πρώτα από όλα πολιτική και μετά οικονομική.

Η ΕΔΗΚ, βεβαίως, πλήρωσε ακριβά τις καταγγελίες, αφού εξαφανίστηκε για δεκαετίες από το πολιτικό σκηνικό: η Κασσάνδρα χαλούσε το πάρτι. Οι ισχυρές ιδέες όμως δεν χάνονται ποτέ. Παραμείναμε ζωντανοί, στο περιθώριο, για να ακούσουμε σήμερα, στους δρόμους, ως σύνθημα αυτό που όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε βασική θέση μας: «η Χούντα δεν τελείωσε το 1973».

Τούτη η πικρή δικαίωση είναι αφορμή μόνο για να ξαναμπούμε με όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα που δεν σταμάτησε ποτέ: τον αγώνα για περισσότερη Δημοκρατία. Ακόμα μεγαλύτερη αφορμή, όταν το διακύβευμα των προσεχών εκλογών είναι η ίδια η Δημοκρατία· όταν κυριαρχούν οι επωδοί «μονόδρομος» και «δεν υπάρχει εναλλακτική», εμείς απαντάμε πως στη Δημοκρατία υπάρχουν πάντα εναλλακτικές. Όταν πάνε να μας πλασάρουν ως κάτι φυσιολογικό το να μπει στο Σύνταγμα η αξίωση να εξυπηρετούνται πρώτα οι πιστωτές, εμείς απαντάμε πως τα κράτη υπάρχουν για την ευημερία των λαών και πως δε θα γυρίσουμε το ημερολόγιο στην εποχή πριν τη Γαλλική Επανάσταση, όταν τα κράτη υπήρχαν για την ευημερία των ευγενών. Τέλος, όταν το διεθνές σύστημα αξιώνει να μπει η οικονομία πάνω από την πολιτική, η οικονομία πάνω από τους λαούς, η οικονομία über alles, εμείς αξιώνουμε να υπερισχύσει η πολιτική έναντι της οικονομίας.

Παλεύοντας για έναν ισχυρό εναλλακτικό δρόμο, σε αυτές τις εκλογές στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Διότι, ως παραδοσιακή δύναμη του Kέντρου, πιστεύουμε στη συναίνεση και στη σύνθεση. Πιστεύουμε πως, αντί να διασπάσουμε το αντιμνημονιακό μέρος του εκλογικού σώματος σε μια ακόμα επιλογή, είναι πολύ πιο χρήσιμο να στηρίξουμε μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης. Μπορεί το καθεστώς της μεταπολίτευσης να μην λήξει σε αυτές τις εκλογές, όμως εμείς θα αγωνιστούμε μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να λήξει σύντομα.
Στις λίγες ώρες που απομένουν ας κοιτάξουμε στα μάτια τους διπλανούς μας, τους φίλους, τους συναδέλφους μας και ας τους δείξουμε ότι η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιλογή υπεράσπισης της Δημοκρατίας, είναι η επιλογή της Δημοκρατικής Παράταξης απέναντι στη Δεξιά (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.), είναι η επιλογή των Ελλήνων που μπορούν ακόμα να σκέφτονται!

 

Το σύνδρομο της Στοκχόλμης πήρε το όνομά του από ένα περιστατικό που συνέβη στη Σουηδία το 1973. Σε μία ληστεία τράπεζας, οι όμηροι τάχτηκαν με το μέρος των απαγωγέων αρνούμενοι ως και να σωθούν!

Κάτω από συνθήκες πίεσης, όπως στις περιπτώσεις απαγωγής και ομηρίας, ενδοοικογενειακής κακοποίησης, κακοποίησης θυμάτων πολέμου, παρατηρήθηκε η ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης συμπεριφοράς του θύματος στο πρόσωπο του θύτη.

Το θύμα διακρίνει την απειλή και για να επαναφέρει την ισορροπία με πρωταρχική ανάγκη την επιβίωση αποδέχεται έως και δικαιολογεί τη συμπεριφορά του δράστη. Απομονωμένο ηθελημένα ή όχι από τον εξωτερικό κόσμο, δημιουργεί ένα δεσμό με αυτόν που η κοινή λογική υποδεικνύει να απαξιώσει. Continue reading »

 
miltiadhs-klwnizakhs

Συνέντευξη του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας Μιλτιάδη Κλωνιζάκη στο Γιώργο Κώνστα, για την εφημερίδα Χανιώτικα Νέα.

«Οι σημερινές συγκυρίες επιβάλλουν μια αριστερή μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού. Είναι μια θέση που εμείς ως ΕΔΗΝ την είχαμε από τη δεκαετία του ’70 κιόλας και μένουμε πιστοί σε αυτήν τη λογική».
Ο  Χανιώτης Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, πρόεδρος του δημιουργήματος του Αλέκου Παναγούλη, της «Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας»,της νεολαίας της «Ενωσης Δημοκρατικού Κέντρου» (ΕΔΗΚ) καλείται να απαντήσει για το τι σημαίνει πολιτικά η λέξη «κέντρο» σήμερα, γιατί η ταύτιση -πολιτική, εκλογική- με τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ποια Ευρώπη οραματίζεται και την πολιτική πρόταση της ΕΔΗΝ ενόψει των εκλογών. Γιός του Γιάννη Κλωνιζάκη, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και συντρόφου του Παναγούλη, ο Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, ερωτάται και για την πιθανή συμμετοχή του στο τοπικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
– Αν και ιστορική νεολαία  αν ρωτήσεις σήμερα ένα νέο τι είναι ΕΔΗΝ, οι 9 στους 10 θα αγνοούν την ύπαρξη της, τελικά μήπως αποτελείτε μια νεολαία που συντηρείται ως «μουσείο» μια ιστορικής παράταξης;

Η ΕΔΗΝ μπορεί να μην έχει την αναγνωρισιμότητα του ’70. Ομως πρέπει να εξετάσουμε το γεγονός ότι είχαμε μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό από το ’77 και μετά και η επικράτηση της λογικής ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε πολιτική ανάγκη για ένα κεντρώο κόμμα. Τον χώρο του κέντρου τον σάρωσε το ΠΑΣΟΚ, και η ΕΔΗΚ και η ΕΔΗΝ φυτοζωούσαν για χρόνια. Την τελευταία 6ετία γίνεται μια προσπάθεια η ΕΔΗΝ και τα ιδάνικά που πρεσβεύει, οι αγώνες του Α. Παναγούλη, και οι αγώνες των ΕΔΗΝιτών κατά τη διάρκεια της χούντας να έχουν συνέχεια και σήμερα.
Αυτοί οι αγώνες δεν μπορούν να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αυτή η νεολαία, με αυτά που συμβολίζει, πρέπει να υπάρχει και να δυναμώσει.

Τι σημαίνει «Κέντρο»
– Για τα Ελληνικά δεδομένα, τα σύγχρονα, τα σημερινά, σημαίνει κάτι η λέξη «κέντρο»; Συνήθως χρησιμοποιείται ως συμπλήρωμα για το «δεξιά» ή το «αριστερά»;
Κοιτάξτε, με βάση τις καταστατικές αρχές της ΕΔΗΚ και της ΕΔΗΝ, το κέντρο στην Ελλάδα Continue reading »

© 2012 Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου Suffusion theme by Sayontan Sinha