Σεπ 202013
Ονειρεύομαι μια πατρίδα που θα έχει ως πρωτεύον μάθημα την πολιτική αγωγή. Ονειρεύομαι σχολικές αίθουσες που – εκτός από αγωνιστές του 21′ – θα έχουν στους τοίχους και τα «εικονίσματα» του Αλέκου Παναγούλη και του Κώστα Γεωργάκη. Ηρώων που δεν χάρισαν το «είναι» τους σε μία επιμέρους πολιτική ιδεολογία, αλλά στο πακέτο «Ελευθερία – Δημοκρατία – Ελλάδα». Η αγαθή μου μοίρα θέλησε να μεγαλώσω σε μία αίθουσα που είχε τα συγκεκριμένα πορτραίτα στους τοίχους. Η αίθουσα δεν ήταν σχολική, αλλά ο χώρος ήταν και είναι σχολείο πολιτικής (αγωγής) με βάση τη μέθοδο του ανενδοτισμού ως προς το ήθος και την εντιμότητα με όποιο κόστος. Χαριλάου Τρικούπη 18, 6ος όροφος.
Πρόσφατα σχόλια