Ο Πρόεδρος της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) Καθηγητής Νεοκλής Σαρρής προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Οι εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου δεν πρόκειται να επηρεάσουν τον φρενήρη κατήφορο τον οποίο έχουν πάρει η χώρα και η κοινωνία μας τα τελευταία χρόνια. Όχι τόσο γιατί θεωρείται βέβαιη η επικράτηση της Ν.Δ., η οποία θα συνεχίσει να κυβερνά, όσο γιατί δεν αρθρώθηκε προς αυτήν αντίθετος και φερέγγυος πολιτικός λόγος. Η προεκλογική περίοδος απέδειξε την ένδεια τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και των άλλων κομμάτων, που λικνίστηκαν στην πασαρέλα της επικοινωνίας. Ένδεια πειστικών επιχειρημάτων και έλλειψη πρακτικών οραμάτων ήταν το κύριο γνώρισμα της προεκλογικής αντιπαράθεσης των έξι μονομάχων. Την ένδεια ωστόσο των επιχειρημάτων και την κοινοτυπία των προτάσεων συνοδεύει μια βραχνή όσο και ανιαρή ρητορεία όπου οι λέξεις ηχούν όσο στερούνται περιεχομένου. Και βέβαια ουσιαστικά δεν έχουν τεθεί, ούτε καν θιγεί θέματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική της χώρας, αλλά και με θέματα παιδείας και πολιτισμού. Ίσως γιατί τα κόμματα εξουσίας έχουν κοινή ανομολόγητη πολιτική σ’ αυτούς τους τομείς που προέρχεται από το ίδιο εργοστάσιο παραγωγής ιδεολογίας, από το οποίο τελούν σε εξάρτηση. Και ακόμη κανείς δεν αναφέρθηκε στην μονοδιάστατη πληροφόρηση. Ότι δηλαδή στη χώρα μας, παράλληλα και επάλληλα προς τη συσσώρευση του κεφαλαίου και την από αυτό προκύπτουσα οικονομική εξουσία, παρατηρείται μια συγκέντρωση της (παρα)πληροφόρησης, η οποία τελεί σε άμεση διαπλοκή προς την πολιτική εξουσία. Για την ακρίβεια η πολιτική εξουσία βρίσκεται αιχμάλωτη των διαπλεκομένων άλλων δύο εξουσιών, με αποτέλεσμα παράλληλα προς την οικονομική λεηλασία που υφίσταται ο λαός μας, να υφίσταται και αποκολοκυνθωτική αποπληροφόρηση. Ειδικότερα, κατά την προεκλογική περίοδο κανείς από την υποτιθέμενη αντιπολίτευση δεν έθιξε το νόμο που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση, με τον οποίο φιμώνονται οι ανεξάρτητες φωνές μικρών καναλιών. Τα μικρά αυτά κανάλια (μεταξύ των οποίων και τα επαρχιακά) νομοτελειακά οδηγούνται σε κλείσιμο, ώστε να σφίγγει ολοένα και περισσότερο ο βρόγχος γύρω από το λαιμό του πολίτη και να στραγγαλίζεται η δημοκρατία.
Η προεκλογική περίοδος όμως από μια άλλη πλευρά διέλυσε τις αυταπάτες και εμπέδωσε τη βεβαιότητα ότι ουδέποτε στην ελληνική Ιστορία τόσο λίγοι, σχετικά, άνθρωποι και τόσο ανίκανοι, δεν εξαπάτησαν τόσους πολλούς ώστε να τους οδηγούν με κλειστά μάτια, να τους ψηφίσουν στις εκλογές!!. Να μην αιτιόμαστε του λοιπού τους ψηφισμένους, αλλά τους ψηφοφόρους τους. Γιατί ισχύει ο κανόνας κατά τον οποίο ‘ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από την κάλπη’. Έτσι, η προεκλογική περίοδος απεκάλυψε πράγματι την απόλυτη γύμνια των προβεβλημένων διεκδικητών της ψήφου του λαού και κατέστησε σαφές ότι η χειραφέτηση του απλού ανθρώπου, του βιοπαλαιστή, του εργαζόμενου, του συνταξιούχου, αλλά και του άνεργου και φοιτητή από την ανάγκη και την εκμετάλλευση, αποτελεί πλέον άπιαστο όνειρο. Η κατάσταση που ζούμε σφυρηλατεί συνεχώς νέες αλυσίδες με τις οποίες δένεται αέναα ο λαός μας. Και ο απελπισμένος πολίτης που τον γονατίζει η καθημερινότητα και η ανασφάλεια της επόμενης μέρας οδηγείται ως πρόβατο σε σφαγή, στην κομματική προστασία που του ‘πωλείται’ δίκην προξενητισμού ημικόσμου, με αντίτιμο την πολιτική του ελευθερία και τη δυνατότητά του να σκέπτεται και να επιλέγει ελεύθερα. Έτσι όμως αντί να απαλλαγεί από τα δεσμά, η υποδούλωσή του στο ανελέητο σύστημα επαυξάνει και τα δεινοπαθήματά του πολλαπλασιάζονται. Πάνω απ’ όλα όμως, η μεθόδευση που αναφέρουμε, στοχεύει στη μετατροπή του ενεργού πολίτη σε αν-ενεργό με κύριο γνώρισμα την πολιτική του απάθεια.
Την κατάθλιψη όσων δεν έχει αλλοτριωθεί η κρίση και λειτουργεί στοιχειωδώς η σκέψη τους, τροφοδοτεί η επικαιρότητα η οποία είναι διάστικτη από γεγονότα και σκάνδαλα με αντικείμενο τη διασπάθιση του δημόσιου και κοινοτικού χρήματος, την αλαζονεία και προκλητική στάση των πάσης φύσεως και κατηγορίας φορέων εξουσίας. Έτσι η κατάθλιψη μετατρέπεται σε οργή και θυμό που δεν μπορούν να εκφραστούν, οπότε εσωτερικεύονται με αποτέλεσμα να κορυφώνεται η ηττοπάθεια και να παρατηρείται, λόγω των συνεχών απογοητεύσεων και της διάψευσης των ελπίδων, παραίτηση από τη διάθεση για κάθε αγώνα.
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) μπροστά σ’ αυτόν το νέο ολοκληρωτισμό, η ίδια ως αδιατάραχτη ιστορική συνέχεια της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης, με συνέπεια προς το αυθεντικό της πνεύμα και τους αγώνες γενεών, επεδίωξε από καιρού τη συστράτευση όλων των διάσπαρτων πολιτικών δυνάμεων, που μερίζονται τις κοινές ανησυχίες για το μέλλον της πατρίδας μας, με στόχο τη συγκρότηση ενός ευρύτατου μετώπου διαμαρτυρίας και αντίστασης. Ατυχώς πρυτάνευσαν οι κοντόφθαλμες απόψεις και η μικροψυχία, η οποία σε τελική ανάλυση είναι ολοφάνερο ότι ρίχνει νερό στο μύλο του νέου ολοκληρωτισμού.
Η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) εκτιμά ότι στις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου ο ελληνικός λαός δεν καλείται στις κάλπες να εκλέξει την καλλίτερη κυβέρνηση, αλλά τον μη χειρότερο διαχειριστή εξουσίας, όχι τον ανεπίληπτο, αλλά εκείνον με τις λιγότερες λαθροχειρίες. Κατά συνέπεια η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) φρονεί πως η βασική λειτουργία των επικείμενων εκλογών είναι ότι αυτές παρέχουν στο δημοκρατικό ψηφοφόρο την ευκαιρία να εκτονώσει το θυμό, την οργή και την απογοήτευσή του τιμωρώντας αυτούς που υποτιμούν την νοημοσύνη του, τραυματίζοντας την αξιοπρέπειά του.
Έτσι, με κορυφωμένο το πάθος, αλλά και με ταυτόχρονη ψυχραιμία, η Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ.) καλεί τα μέλη, τους οπαδούς και τους φίλους της σε ψυχωμένη αντίσταση, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί μόνο με καταψήφιση όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη Βουλή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ο τρόπος που καθένας θα αντιδράσει με γενναιότητα μπροστά στην κάλπη, επαφίεται στην πνευματώδη επινοητικότητα και τον πατριωτισμό του.»
(ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ε.ΔΗ.Κ.)
Πρόσφατα σχόλια