Η Ε.ΔΗ.Κ. απέχει, άκυρο στις εκλογές
Ας κοιταχτούμε οι υπεύθυνοι πολίτες αυτής της χώρας στα μάτια, όσοι τέλος πάντων διατηρούμε την ευθυκρισία μας και δεν έχουμε μετατραπεί σε θλιβερούς καταναλωτές πλαστικής πολιτικής τροφής την οποία προσφέρουν τα ταχυφαγεία των μεγάλων ιδίως κομμάτων, που όμως κατ’ αντιστροφή, στην πραγματικότητα είναι εκείνα που με περισσή υποκριτική αναισχυντία καταβροχθίζουν κυριολεκτικά την εκλογική τους πελατεία, δίνοντας την ψευδή εντύπωση στους ψηφοφόρους τους ότι συμβαίνει το άκρως αντίθετο. Όσοι από μας όντας πραγματικά ελεύθεροι αρνούμαστε να υποτάξουμε την κοινή μας λογική, σε σκοπιμότητες και μωροφιλοδοξίες, όσοι αντιστεκόμενοι τέλος πάντων στον εκμαυλισμό και στο μέχρι παράνοιας παραληρηματικό, συνάμα δε και αηδές πολιτικό συντακτικό, όσοι μπορούμε ακόμη και δεν παρασυρόμαστε από τα ισχυρότατα ρεύματα των αφρισμένων αλλά θελκτικών ποταμών παραπληροφόρησης που κρημνίζονται σε βάραθρα εκβαρβαρισμού και βλακείας, όσους δεν μας πείθει η εικονική πραγματικότητα και τα πολύχρωμα μπαλόνια με καπνούς και φούμαρα, που σκιάζουν το φως και σκοτίζουν το νου, ας αποδείξουμε με την ψήφο μας αυτή την ανένδοτη και υπερήφανη μας στάση στις επικείμενες εκλογές της 7ης Μαρτίου.
Μένει κανείς ενεός μπροστά στη φτώχεια επιχειρημάτων, προγραμμάτων και οραμάτων όπου οι λέξεις και τα ρητορικά σχήματα είναι τόσο πενιχρά, όσο στερούνται περιεχομένου, όπου τα δέντρα καταλεπτώς περιγράφονται αλλά παροράται το δάσος. Όταν επιτείνεται το κοινωνικό και οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε η αφροσύνη της κυβερνητικής παράταξης και οι αριθμοί πλέον ευημερούν, ενώ οι άνθρωποι αρχίζουν και πένονται. Όταν τα δημόσια έργα πάνε καλά, αλλά ασυγκρίτως καλλίτερα οι πάσης φύσεως εργολήπτες, και οι στρατιές των σιτιζόμενων στο πρυτανείο όπου ασυλλόγιστα ρέει το δημόσιο και κοινοτικό χρήμα, και επιχαίρουν οι κάθε είδους σαλτιμπάγκοι της οικονομικής παραεξουσίας, όταν στην εκπαίδευση το μόνο κατόρθωμα δεν είναι παρά την απάνθρωπη δήθεν εντατικοποίηση της παιδείας, οι εκπαιδευόμενοι να παραμένουν σε μέγιστο ποσοστό λειτουργικά αναλφάβητοι και αμαθείς, όταν νοσεί το νοσηλευτικό σύστημα, όταν το κοινωνικό κράτος ολοένα και συρρικνώνεται και η χειραφέτηση από την ανάγκη, του απλού ανθρώπου, του εργαζόμενου, του εργάτη, του ελεύθερου επαγγελματία, του μισθοσυντήρητου, του αγρότη, του βιοτέχνη και του συνταξιούχου παραμένει άπιαστο όνειρο. Όταν τα όνειρα των νέων έχουν ασφυκτικά περιοριστεί στο βόλεμα με την υποταγή σ’ ένα ανελέητο σύστημα από το οποίο απουσιάζει η ευγένεια των αρετών και τα οράματα έχουν στερέψει, τι μπορεί ο υπεύθυνος δημοκρατικός πολίτης να ελπίζει και πώς μπορεί να πράξει;
Όταν, τέλος, επικρατεί (ή μάλλον επιβάλλεται) πανταχόθεν (ένοχη) σιγή, στις δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Άμυνας της χώρας ο οποίος ανερυθρίαστα επιχαίρει ανακοινώνοντας ότι εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων την ασφάλεια της χώρας μας θα επιτηρεί ο 6ος Αμερικανικός στόλος επικουρούμενος στο Αιγαίο από τον Τουρκικό, και παράλληλα στην Κύπρο προωθείται ένας αυτοχειριασμός κάθε έννοιας δικαίου υπό τη μορφή του σχεδίου Ανάν, η μη λειτουργικότητα του οποίου είναι προφανής όπως και το ότι αυτό σίγουρα θα αποβεί και μάλιστα στο άμεσο μέλλον σε βάρος του συνόλου των κατοίκων της Μεγαλονήσου που νομοτελειακά θα περιέλθει στον απόλυτο ιδεολογικό και πολιτικό έλεγχο της Άγκυρας και οι Κύπριοι δέχονται αφόρητες πιέσεις από την ένοχη ελληνική κυβέρνηση εκούσια να εξανδραποδιστούν. Πως μπορεί να αντιδράσει κανείς όταν συμβαίνουν αυτά και κανείς, ιδιαίτερα από την διεκδικούσα την εξουσία Νέα Δημοκρατία δεν φιλοτιμείται να αρθρώσει λέξη και όλοι περί τα άλλα τυρβάζουν ωσάν να ζουν σε λάθος εποχή και λάθος χώρα.
Η ΕΔΗΚ συνεπής στην ιστορία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, την δική της ιστορία, όντας ιδεολογικά αυτόνομη, αλλά πολιτικά μη αυτοδύναμη, αρθρώνει την κρίσιμη αυτή στιγμή τον δίκαιο λόγο της: Είναι πανθμολογούμενο ότι οι ψηφοφόροι έχουν μπροστά τους να επιλέξουν πολιτικά προϊόντα μιας μονοδιάστατης ιδεολογίας, από την οποία έχει βιαίως εκβληθεί και οδηγηθεί στο περιθώριο η αντίθετη γνώμη και η αντίθετη άποψη. Πόσο μάλλον που στην πραγματικότητα η διαφορετικότητα αυτή εκφράζει απολύτως τον παλμό της πλειοψηφίας του μέσου Έλληνα. Υπάρχει μια ανησυχητική αναντιστοιχία της πολιτικής με την κοινωνική πραγματικότητα. Γιατί είναι πασιφανής η διάσταση ανάμεσα στις εμπνεύσεις και τις προσδοκίες των ψηφοφόρων και της ανιαρά πλέον μονοσήμαντης κοινής και εμετικά αναμασημένης ιδεολογίας που εκφράζουν μαζί και χωριστά τα δύο κόμματα. Απλά, οι ψηφοφόροι υπό την επήρεια επικοινωνιακών παραισθησιογόνων ή ενεργώντας συναισθηματικά με τη δύναμη της συνήθειας, δεν είναι ικανοί να το καταλάβουν ή εκούσια δεν θέλουν να το πιστέψουν. Καλούνται λοιπόν οι ψηφοφόροι στην κάλπη σχεδόν υπνωτισμένοι, προκειμένου να επιλέξουν όχι καλλίτερο πολιτικό σχήμα για να κυβερνήσει, αλλά καλλίτερο διαχειριστή εξουσίας. Η διακυβέρνηση όμως μιας χώρας δεν είναι διαχείριση πολυκατοικίας η οποία ανατίθεται στον καταπατητή του ρετιρέ. Η ελληνικός λαός οφείλει να αποδείξει με την ψήφο του ότι δεν κάνει επιλογή διαχειριστών, αρνείται τη διαχείριση.
Μπορεί να υποστηριχθεί ότι θα πρέπει να ενισχυθούν με την ψήφο μας τα μικρά κόμματα ώστε να υπάρξει παρουσία τους στην μελλοντική βουλή. Η ΕΔΗΚ φρονεί ακριβώς το αντίθετο.
Πρώτον, γιατί η απροσμέτρητη αλαζονεία είτε η ηγεμονική διάθεσή των κομμάτων αυτών απέτρεψε τη δυνατότητα συγκρότησης ενός μετώπου το οποίο υπερφαλαγγίζοντας τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο, θα ήταν ικανό να καταφέρει καίριο πλήγμα στους επιχειρηματίες των δύο Ανωνύμων Εταιριών (που ψευδωνύμως λειτουργούν ως πολιτικά κόμματα) και οι οποίοι εκμεταλλεύονται τις πολιτικές τους υπεραγορές. Απέδειξαν δηλαδή τα κόμματα αυτά ότι είναι κατώτερα των κρίσιμων περιστάσεων που διερχόμαστε ως λαός και ως έθνος. Πόσο μάλλον να είναι άξια του οίκτου μας (εφ’ όσον όπως υπάρχει ψήφος ανοχής και ψήφος εκδικητική, έτσι υπάρχει και ψήφος οίκτου). Δεν αξίζουν να τα τιμήσετε, αλλά ούτε και να τα λυπηθείτε.
Δεύτερον, γιατί έτσι διαιωνίζεται κατά τον πλέον αισχρό τρόπο ο φαύλος κύκλος της νομιμοποίησης του ανελέητου δικομματισμού και δίδεται άλλοθι σ’ αυτόν παρέχοντας την ψευδαίσθηση μιας φαινομενικής δημοκρατικής πολυφωνίας. Τουλάχιστον εδώ και τώρα να αρθούν τα προσχήματα.
Για όλους αυτούς τους λόγους, διατηρώντας την αξιοπρέπεια και περηφάνια μας με νηφαλιότητα καταλήξαμε στην απόφαση να συστήσουμε στους συντρόφους, συναγωνιστές και φίλους μας να εκφορτίσουν τον ασυγκράτητο θυμό και την αγανακτισμένη οργή τους στα ψηφοδέλτια, ακυρώνοντάς τα με κάθε τρόπο. Με πείσμα λοιπόν, άκυρα ψηφοδέλτια και σε πείσμα όλων εκείνων που πιστεύουν ότι είναι ποτέ δυνατόν τόσο λίγοι άνθρωποι να εμπαίξουν τόσο ασύστολα και επί τόσο πολύ τους πολλούς.
(Γραφείο Τύπου Ε.ΔΗ.Κ.)
Πρόσφατα σχόλια