Αυγ 182020
του Σταύρου Καράμπελα, Προέδρου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου
Είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα σε δυο σπουδαίους ανθρώπους, τον Γιάννη Ζίγδη και τον Νεοκλή Σαρρή. Ένιωσα την πικρία ότι δεν είχαν την πολιτική πορεία που προσδοκούσαν.
Αν ήθελαν θα μπορούσαν, αλλά προτίμησαν να μην συμβιβαστούν, να
μην τους πάρει το ρεύμα.
Έμαθα από αυτούς ότι ο Πολιτικός έχει αρχές, ιδανικά, οράματα και παιδαγωγικά προσπαθεί να τα μεταλαμπαδεύσει στην Κοινωνία.
Δεν βρίσκεται στην πολιτική για να εξυπηρετήσει το σαρκίο του στην απόλαυση της εξουσίας, των θέσεων της εξασφάλισης.
Έμαθα έτσι ότι τις αρχές, τα ιδανικά και τα οράματα τα υπηρετείς ακόμα ή μάλλον κυρίως, όταν είναι αντιδημοφιλή γιατί τότε αναδεικνύεται η παιδαγωγική σου προσπάθεια. Λες πχ ότι είσαι Φεντεραλιστής και δίνεις περιεχόμενο στη λέξη περιγράφοντας πως οραματίζεσαι την Ενωμένη Ευρώπη, ενώ όλοι γύρω σου αριστερά και δεξιά σε πετροβολούν.
Έδειχναν και οι δυο τους μια απέχθεια, και το πλήρωσαν, προς τους πολιτικούς που ακολουθούσαν το ρεύμα, που χάιδευαν τα πλέον πρωτόγονα αισθήματα του λαού, που καθόριζαν τις θέσεις τους δημοσκοπήσεις και επικοινωνιολόγοι και όχι φιλόσοφοι και επιστήμονες ανα πεδίο.
Ένας «φιλελεύθερος» και ένας «αριστερός» ηγέτης έχουν τις τύχες της Χώρας μας και διαγκωνίζονται να ακυρώσουν τις ελάχιστες αρχές των παραπάνω λέξεων. Τελευταίο δείγμα η χθεσινή δήλωση του Αρχηγού της Αντιπολίτευσης για την εορτή της Παναγίας.
Όταν η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός και λάφυρο, τότε ο κατήφορος δεν έχει τέρμα…
Πρόσφατα σχόλια