Ένας χρόνος χωρίς το δάσκαλο και πρόεδρο της Ε.ΔΗ.Κ Νεοκλή Σαρρή

Ένας χρόνος  ( 19.11.2011 – 19.11.2012 ) συμπληρώθηκε από την εκδήμηση του δασκάλου και Προέδρου της Ε.ΔΗ.Κ , καθηγητή Νεοκλή Σαρρή , ενός ανθρώπου που λατρεύτηκε από τους μαθητές και τους ανθρώπους που κατάλαβαν τη σκέψη του, αλλά που μισήθηκε και λοιδορήθηκε από αυτούς που δεν τους συνέφεραν τα λόγια και τα έργα του, ή ακόμα χειρότερα που είχαν  μείνει  παραπληροφορημένοι χωρίς να  έχουν εντρυφήσει ποτέ στα κείμενα και τη σκέψη του, βλέποντάς τον εντελώς επιδερμικά.

Στον πατέρα μας χρωστούμε το ζην, στους δε δασκάλους μας το ευ ζην, για την ισότητα των όπλων θα αναφερθούμε, όχι σ’ αυτούς που μας  σημάδεψε με την προσωπικότητα και τις γνώσεις του, αλλά  κυρίως σ’ αυτούς που έπεσαν ( και ακόμα είναι)  θύματα του φαίνεσθαι και όχι της ουσίας των πραγμάτων, αναφορικά με τον αείμνηστο Νεοκλή Σαρρή. Επειδή γνώμη δικαιούνται οι πάντες, πλην όμως γνώση για να έχουν γνώμη έχουν; ( Πλάτων, Πρωταγόρας ).

Ας δούμε ενδεικτικά και όχι περιοριστικά ποιός πραγματικά και όχι αποσπασματικά ή φαντασιακά ήταν ο Νεοκλής Σαρρής:

Διγενής το γένος ( Ρωμιός πατέρας, Αρμένισσα μάνα , από τη Χρυσοκέραμο/ Τσενγκέλκιοϊ της Πόλης). Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κωνσταντινούπολης και Ψυχολογία στη Γενεύη. Αριστούχος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Υπήρξε καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με εξειδίκευση κυρίως στην Οθωμανική περίοδο. Διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του ιδίου Πανεπιστημίου.

Δίδαξε επίσης Ψυχοκοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, ενώ επί 30χρόνια υπήρξε καθηγητής «Κοινωνιολογίας του Κινηματογράφου» στη Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου, την οποία επί σειρά ετών εκπροσωπούσε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονάχου.

Στη συνείδηση του κοινού ήταν γνωστός ως Τουρκολόγος λόγω της βαθιάς, πρωτογενούς, βιωματικής και ακαδημαϊκής γνώσης του για την Τουρκία. Μελετώντας σε βάθος τη συγκρότηση και εξέλιξη της τουρκικής κοινωνίας προέτρεπε από τη θέση του ως ακαδημαϊκός δάσκαλος στη βαθύτερη γνώση του τουρκικού λαού. Έχαιρε βαθιάς εκτίμησης συγκεκριμένης μερίδας του τουρκικού ακαδημαϊκού χώρου, του προοδευτικού.

Σε ηλικία 20 ετών υπήρξε πολιτικός σύμβουλος του μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Αθηναγόρα. Αχθοφόρος ενός ιδεαλισμού έζησε μέσα σε οράματα που τον σημάδεψαν και σημάδεψαν και τους μετέπειτα αγώνες του τόσο για τον τουρκικό λαό όσο και για τον απανταχού ελληνισμό, από τον Πόντο μέχρι την Κύπρο κι απ’ τη Μακεδονία ως την Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο.

Από τα φοιτητικά του χρόνια αναμείχθηκε στην πολιτική ζωή της Τουρκίας, ο μόνος Έλληνας φοιτητής μπροστάρης. Οργάνωσε μαζί με τους Τούρκους συμφοιτητές του την αιματοβαμμένη φοιτητική εξέγερση της 28ης Απριλίου 1960. Στις 27 Μαΐου του 1960 ανατρέπεται το φαύλο καθεστώς Μεντερές και λόγω της ενεργού συμμετοχής του στα πολιτικά γεγονότα βρέθηκε ήρωας στην πανίσχυρη νεολαία του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (Ρ.Λ.Κ), όπου συμμετείχε στην επεξεργασία της νέας προοδευτικότερης πολιτικής γραμμής του. Έτσι γνώρισε και τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής της Τουρκίας κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ου αιώνα.

Ο Νεοκλής Σαρρής υπήρξε σύμβουλος, συνεργάτης και φίλος των Προέδρων της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (Ε.ΔΗ.Κ), Γεωργίου Μαύρου και Γιάννη Ζίγδη. Μετά το θάνατο του δεύτερου του ανατέθηκε από την Κ.Ε και την Ε.Γ της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου η Προεδρία του κόμματος και έτσι έγινε ο τέταρτος σε μία τιμητική διαδοχή που αρχίζει από τον Γεώργιο Παπανδρέου και συνεχίστηκε με τον Γεώργιο Μαύρο και το Γιάννη Ζίγδη.

Λίγο πριν το θάνατό του ( 19.11.2011 ) όλη η Γ.Γ της Ε.ΔΗ.Κ αποφάσισε να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, με όρους και συνθήκες παρακαταθήκης του,  γεγονός που υλοποιήσαμε εμείς οι μαθητές και συναγωνιστές του.

Το συγγραφικό και διδακτικό έργο του Νεοκλή Σαρρή είναι πλούσιο. Είχε δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά αλλά και στον ημερήσιο Τύπο. Είχε επίσης συμμετάσχει σε πολλά διεθνή συνέδρια και ήταν εκ των μελών επιτροπών πρωτοκλασάτων πανεπιστημίων του εξωτερικού κατά τη χορήγηση διδακτορικών οθωμανολογίας και τουρκολογίας, καθώς και εκλογής καθηγητών σε αντίστοιχες έδρες. Βοήθησε, εκπαίδευσε εκατοντάδες μαθητές, φοιτητές, επιστήμονες και διδάκτορες με μόνο αξιοκρατικά και βαθιά κοινωνικά κριτήρια. Όλοι οι μαθητές του τον είχαμε στην κυριολεξία πατέρα μας και μας είχε παιδιά του.

Αρθρογραφούσε στην Ελευθεροτυπία, την Αυγή, Τα Νέα και πολλές προοδευτικές εφημερίδες, υπήρξε φίλος και στην ίδια νεολαία της Ένωσης Κέντρου με τον Αλέκο Παναγούλη (Ε.ΔΗ.Ν.) και παρουσίαζε τις απόψεις του στην τηλεόραση, όπου σιγά σιγά λόγω των ορθολογικών απόψεών του, θεωρήθηκε αιρετικός και μη συμφέρων στο είδος της ενημέρωσής τους. Για να σπάσει το τείχος της σιωπής άδραξε την ευκαιρία της εκπομπής στο  ΗIGH T.V, όπου μπορούσε ελεύθερα χωρίς φίμωση να λέει την γνώμη του, εφαρμόζοντας την αντιστασιακή ρήση προς το κατεστημένο: « ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΕ, ΤΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΟΒΟΣΑΣΤΕ».

Οι απόψεις του φόβιζαν και φαίνεται φοβίζουν και μετά το θάνατό του, το δεξιό, Πασοκικό και αριστερό κατεστημένο του δήθεν «καθωσπρεπισμού», που κατάντησαν την Ελλάδα στο σημερινό της χάλι. Η Ελλάδα δεν ξέπεσε λόγω του Νεοκλή Σαρρή και των όσων απαξιωτικά του επιρρίπτουν οι πολέμιοί του, αλλά λόγω των καθωσπρέπει καθηγητών και πολιτικών του κατεστημένου, που ευνούχισαν και απομόνωσαν κάθε αντίθετη φωνή.

Ήδη έχουν γίνει 3 πνευματικά μνημόσυνα για το Νεοκλή Σαρρή, παρουσία Ελλήνων και Τούρκων καθηγητών, όπως οι ακαδημαϊκοί Κ.Δεσποτόπουλος, Κ.Αρβανιτόπουλος, ο Τούρκος προοδευτικός καθηγητής Adnan Eksigil κ.ά, με ακροατήρια εκατοντάδων ανθρώπων και όχι μόνον Κων/πολιτών. Ήδη ετοιμάζεται και τέταρτο συνέδριο στη μνήμη του με πολιτικές φωνές με επιμέλεια της Ε.ΔΗ.Κ. Ότι και να κάνουν ή πουν οι αρνητές και συκοφάντες του «φαίνεσθε», ο Νεοκλής Σαρρής θα είναι ζωντανός και θα στοιχειώνει τις μεθοδεύσεις τους. Άφησε μεγάλο έργο και ακόμα περισσότερους μαθητές ….

Τα σημαντικότερα έργα του είναι τα εξής:

• Η άλλη Πλευρά – Πολιτική και Διπλωματική Χρονογραφία της εισβολής στην Κύπρο και του διαμελισμού της (από τουρκικές πηγές) , Εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα, Τόμος Α΄, 1977, Τόμος Β΄1982 και Τόμος Γ΄ 1983.
•  Οσμανική Πραγματικότητα, Εκδόσεις Αρσενίδη, Αθήνα, Τόμοι Α΄ και Β΄, 1990.
• Η Οικογένεια στην Τουρκία: κοινωνική πλαισίωση και θεσμική προσέγγιση, Εκδόσεις Ρήσος, Αθήνα, 1990.
• Εξωτερική Πολιτική και Πολιτικές Εξελίξεις στην Πρώτη Τουρκική Δημοκρατία, Η άνοδος της στρατογραφειοκρατίας, (1923-1950), Εκδόσεις Γόρδιος, Αθήνα, 1992.
• Ελληνική Κοινωνία και Τηλεόραση, Εκδόσεις Γόρδιος, Αθήνα, Τόμοι Α΄ και Β΄, 1992.
• Προεπαναστατική Ελλάδα και Οσμανικό Κράτος, Εκδόσεις Ηρόδοτος, Αθήνα, 1993.
• Εισαγωγή στην Kοινωνιομετρία,την Oμαδική Ψυχοθεραπεία και το Ψυχόδραμα, Αθήνα, Εκδόσεις Δανιάς, 1995.
• Φιλοσοφία της Κοινωνίας και της Πολιτείας – αρχαίος κόσμος, (Τόμος Α΄) και Πατερική Ορθοδοξία και Βυζαντινή σκέψη (Τόμος Β΄), Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα, 1997.

Χαίρουν οι αντίπαλοί του νομίζοντας ότι η δρυς θάφτηκε στο χώμα της αττικής γης, μαζί με λίγο από εκείνο της Κωνσταντινούπολης, είναι όμως γελασμένοι, γιατί αγνοούν ότι στον πόλεμο των ιδεών όση λάσπη και σκουριά να ρίξεις, το χρυσάφι θα λάμπει στην αιωνιότητα…